Στην παραδοσιακή συστηματική θεολογία, ο όρος «εσχατολογία» χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να αναφερθεί στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής που αφορά τη δεύτερη έλευση του Χριστού. Όταν όμως μιλούμε για την εσχατολογική προσέγγιση του aπ. Παύλου, πρέπει να επεκτείνουμε τον όρο ώστε να συμπεριλάβουμε πολύ περισσότερα από τη δεύτερη έλευση του Χριστού. Όπως, λοιπόν, θα δούμε, ο απ. Παύλος προσέγγισε ό,τι αφορούσε τον Χριστό, από την πρώτη έως και τη δεύτερη έλευσή Του με βάση την εσχατολογία.
Ο απ. Παύλος εξέφρασε τη θεολογία του ως επί το πλείστον στα πλαίσια της ποιμαντικής του διακονίας. Δεν επικεντρώθηκε σε μια αφηρημένη θεολογία, αλλά σε συγκεκριμένη ανθρώπινη εμπειρία. Ακόμα και η εσχατολογία του δεν στηριζόταν σε αφηρημένες ιδέες.
Αντίθετα, πίστευε ότι οι πολλές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η εκκλησία προέρχονταν από την ένταση μιας χριστιανικής ζωής ανάμεσα στην παρούσα εποχή και τη μελλοντική. Έτσι, στις Επιστολές του ο Παύλος εξηγεί τι έκανε ο Θεός για τους πιστούς, στέλνοντας τον Χριστό στη γη και επίσης διδάσκει τους Χριστιανούς πώς θα πρέπει να ζουν περιμένοντας τη δεύτερη έλευση του Χριστού.