Ο Ahmed Amasi (γνωστός και ως Chris) είναι 23 ετών και έρχεται από τη Λωρίδα της Γάζας στην Παλαιστίνη. Έχει ένα λαμπερό χαμόγελο, και μια πολύ ευγενική και ζεστή προσωπικότητα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Al-Aqsa με πτυχίο Δημοσίων Σχέσεων. Ο Chris εγκατέλειψε το σπίτι του στη Γάζα με τον πατέρα του πριν από 2 χρόνια. Ο Chris ήταν άθεος, λόγος αρκετός για την κυβέρνηση να συλλάβει και ακόμη να σκοτώσει κάποιον. Ο πατέρας του δεν είναι άθεος, είναι μουσουλμάνος (τουλάχιστον όσον αφορά τα ήθη και έθιμα), αλλά κρατά χαλαρά τις ισλαμικές του πεποιθήσεις. Ο μπαμπάς του φαίνεται να είναι ένας στοχαστής, που θέλει περισσότερη ελευθερία για τις γυναίκες και θέλει περισσότερο χώρο για ελεύθερη σκέψη. Τόσο ο Chris όσο και ο μπαμπάς του είχαν επικίνδυνες ιδεολογίες κατά την κυβέρνηση του τόπου τους. Θεωρήθηκαν και οι δύο ακραίοι ξένοι. Με την κλιμάκωση του πολέμου και της εξέγερσης, μιας ταχέως φθίνουσας οικονομίας και λόγω της κοσμοθεωρίας τους, ήταν σαφές σε αυτούς ότι έπρεπε να φύγουν από την Παλαιστίνη. Η διαδρομή τους ήταν πρώτα Κάιρο με αυτοκίνητο, μετά αεροπλάνο για Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια Ευρώπη. Αυτό ακριβώς έκαναν, αλλά όταν πήγαν στην Κωνσταντινούπολη, ο πατέρας του Chris έφυγε για το Άμστερνταμ και είπε στον γιο του να περιμένει. Ο Chris παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη για 13 μήνες, κάνοντας περίεργες δουλειές στην πορεία. Αφού περίμενε πάνω από ένα χρόνο, ο Chris περπάτησε στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Αθήνα. Όταν ο Chris ήρθε στην Αθήνα, συνδέθηκε μαζί μας κι άρχισε να έρχαται στην αραβική εκκλησία. Μετά από πολλές συνομιλίες με τους πιστούς εκεί ο Chris συνειδητοποίησε ότι όχι μόνο υπάρχει ένας Θεός, αλλά είναι καλός Θεός και τον αγαπάει. Ο Chris βαφτίστηκε χριστιανός και (ανεπίσημα) άλλαξε το όνομά του από Ahmed σε Chris. Ξεκίνησε να μένει στα σπίτια της ελπίδας και απολαμβάνει τους άλλους συγκάτοικους. Είναι αβέβαιος για το μέλλον. Μιλά με τον μπαμπά του περιστασιακά, αλλά λέει ότι προτιμά να πάει στον Καναδά από την Ολλανδία.

Ο Hassan Khaleel είναι 21 χρονών νεαρός από το Al Hasakah της Συρίας. Είναι κάπως συνεσταλμένος, αλλά έχει ένα ιδιαίτερο χιούμορ που εμφανίζεται πού και πού στη συζήτηση. Πριν από λίγα χρόνια, καθώς ο ISIS περικυκλώνει την περιοχή όπου έμενε, η μητέρα του έφυγε για να πάει στην πρωτεύουσα της Δαμασκού. Επειδή ο Hassan είναι άνδρας, η κατάστασή του ήταν πιο περίπλοκη. Αν προσπαθούσε να φύγει, θα αντιμετώπιζε πιθανώς μία από τις δύο επιλογές: να πεθάνει στα χέρια του ISIS ή να αναγκαστεί να συμμετάσχει στο καθεστώς του Προέδρου Assad. Έτσι ο Χασάν επέλεξε να παραμείνει στο Al Hasakah, αποκομμένος από την υπόλοιπη χώρα. Ζούσε μόνος του και πήγαινε στο γυμνάσιο. “Ήταν τόσο δύσκολο να ζεις εκεί”, δήλωσε (μέσω μεταφραστή), “επειδή δεν υπήρχαν δουλειές ή δουλειά ή χρήματα και ο ISIS μας περιόριζε.” Ήταν πολύ προσεκτικός στις καθημερινές του ενέργειες, σίγουρα ώστε να μην εξαναγκαστεί από το καθεστώς να ενταχθεί στις δυνάμεις του. Ήταν επίσης προσεκτικός να μην εγκαταλείψει την πόλη, για να μη συλληφθεί από τον ISIS. Αλλά μετά από δύο χρόνια ζωής έτσι, έφτασε σε ένα σημείο όπου δεν μπορούσε να συνεχίσει να ζει σε συνεχή φόβο. Στο τέλος του γυμνασίου, ο Hassan επέλεξε να ρισκάρει και να φύγει από την πόλη με λαθρέμπορο για να μπει στην Τουρκία. Το ταξίδι της εισόδου στην Τουρκία χρειάστηκε δύο μήνες με τα πόδια. Έφτασε στην Αθήνα τον Μάιο του 2018. H πρώτη του μέρα στο διαμέρισμα ήταν στα μέσα Αυγούστου. Λέει ότι οι άλλοι τρεις άνθρωποι που ζουν εκεί είναι καλοί τύποι, και απολαμβάνει να έχει καλούς συγκάτοικους. Εξακολουθεί να ανησυχεί για τη μητέρα του. Ξέρει ότι είναι πιο ασφαλές να μένει κανείς στη Δαμασκό απ’ ό,τι στο Al Hasakah, αλλά εξακολουθεί να ανησυχεί γι’ αυτή. Ο ίδιος έχει κάποια ασθένεια που σχετίζεται με το αίμα και χρειάζεται εξετάσεις για να μάθει περισσότερα. Ο Hassan έχει αιτηθεί άσυλο και θέλει να μείνει στην Ελλάδα. Λέει, “Η Ελλάδα είναι καλύτερη από τη Συρία. Η Ελλάδα είναι πολύ ασφαλής. Στη Συρία, όπου κι αν πάτε, θα σκοτωθείτε. Αλλά εδώ υπάρχει ασφάλεια”.

Ο Ehsan Almasry είναι 17 ετών από τη Δαμασκό. Είναι στην Αθήνα εδώ και 2 χρόνια και 4 μήνες. Όταν ο Ehsan εγκατέλειψε τη Δαμασκό, ήταν στο γυμνάσιο. Έφυγε πριν δώσει τις εξετάσεις του για να προχωρήσει στην επόμενη τάξη. Ήθελε πολύ να εξηγήσει αυτό το κομμάτι της ιστορίας του — η απότομη διακοπή της εκπαίδευσής του προφανώς είχε σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο σε αυτόν. Ελπίζει να ολοκληρώσει κάποια μέρα την τάξη και τελικά να τελειώσει το γυμνάσιο. Έχει δύο ακόμα αδέλφια (έναν αδελφό 24 ετών και μια αδελφή 28 ετών). Οι γονείς πέρασαν τα τρία παιδιά τους λαθραία στην Τουρκία. Αυτή η απόφαση, όπως εξήγησε ο Ehsan, δεν ήταν εύκολη, αλλά αυτό ήταν που συμφώνησαν να κάνουν και φάνηκε να είναι το πιο ασφαλές για όλους. Ο Ehsan και τα δύο αδέλφια του ήταν στην Τουρκία για μία εβδομάδα. Πήγαν από τη δυτική τουρκική ακτή στο ελληνικό νησί της Λέσβου με σχεδία. Έφτασαν στη Λέσβο τον Μάρτιο του 2016. Δύο εβδομάδες αργότερα έφτασαν στην Αθήνα. Το χειμώνα του 2016, ο αδελφός του Ehsan έφυγε για τη Φινλανδία. Η αδερφή του Ehsan παντρεύτηκε στην Αθήνα με κάποιον Σύρο. Οι τρεις τους ζούσαν μαζί σε διάφορα μέρη. Στα τέλη Ιουνίου του 2018, η αδελφή του Ehsan και ο σύζυγός της έφυγαν στη Γερμανία, όπου μόλις γέννησαν το πρώτο τους παιδί. Έτσι τώρα, από τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, ο Ehsan είναι μόνος. Ούτε ακόμα 18. Μόνος. Η συμπεριφορά του άλλαξε σαφώς καθώς μιλήσαμε για τα αδέλφια του που δεν ήταν πλέον στην Αθήνα. Ήταν προφανώς, και για καλό λόγο, λυπημένος. Όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει κάτι που χρειάζεται, είπε ότι τα γυαλιά του είναι πολύ άσχημα γδαρμένα. Είναι γυαλιά συνταγών που είχε από τότε που έζησε στη Συρία. Αφού ξέφυγε από μια χώρα που είχε καταστραφεί από τον πόλεμο, διέφυγε στην Ευρώπη από το Αιγαίο και έζησε σε δεκάδες διαφορετικά διαμερίσματα και καταλήψεις, είναι εντυπωσιακό που εξακολουθεί να τα έχει. Βρίσκεται στα σπίτια της ελπίδας εδώ και ενάμιση μήνα. Απολαμβάνει να ζει εδώ, του αρέσουν και αρέσει στους συγκάτοικούς του, και είναι πολύ ευγνώμων.