Δ. Η Μεγάλη Πόρνη (17:1 – 22:8)

Ο Ιωάννης σχεδίασε το τμήμα αυτό για να τραβήξει την προσοχή του των παραληπτών του βιβλίου του

• στις τελικές ευλογίες για κείνους που μένουν πιστοί στον Χριστό και

• στις τελικές κατάρες που θα πέσουν πάνω σε κείνους που δεν είναι.

1. Η Κρίση της Βαβυλώνας (17:1 –19:21)

H πόλη της Βαβυλώνας παρουσιάζεται ως πόρνη.

H δομή αυτής της σειράς παρουσιάζει έξι μηνύματα κρίσης και θρήνου:

• Το πρώτο μήνυμα, βρίσκεται στο κεφ. 17:7-18: ο Θεός θα καταστρέψει εντελώς κάθε έναν και κάθε τι που εναντιώνεται σε κείνον.

• Το δεύτερο μήνυμα, που βρίσκεται στο κεφ. 18:1-3, διακηρύττει την πλήρη ήττα της Βαβυλώνας

• Το τρίτο μήνυμα, που αναφέρεται στο κεφ. 18:4-8, καλεί το λαό του Θεού να απορρίψει τη Βαβυλώνα.

• Και το τέταρτο μήνυμα, που αναφέρεται στο κεφ. 18:9-20, περιέχει τρεις θρήνους Η Βαβυλώνα αντιπροσωπεύει κάθε έθνος και οργανισμό που εναντιώνεται στην κυριαρχία του Χριστού. Τα μηνύματα επίσης προειδοποιούν την εκκλησία να μην διαπράττει αυτές τις αμαρτίες, ώστε να πέσει κάτω από την ίδια κρίση.

• Το πέμπτο μήνυμα της κρίσης στη Βαβυλώνα φαίνεται στο κεφ. 18:21-24, και ανακοινώνεται η ολοκληρωτική και η μόνιμη καταστροφή της Βαβυλώνας.

• Το έκτο μήνυμα της σειράς αυτή αναφέρεται στο κεφ. 19:1-8 και περιέχει την ενθουσιώδης δοξολογία του λαού του Θεού στον ουρανό.

Στη συνέχεια, υπάρχει μια παρένθεση που διακόπτει τα μηνύματα στο κεφ. 19:9-10. Στην παρένθεση αυτή, ο Ιωάννης παίρνει εντολή να γράψει μια ευλογία για όλους εκείνους που συμμετέχουν στο γαμήλιο γεύμα του Αρνίου.

• Τέλος, η σειρά αυτή των οραμάτων ολοκληρώνεται με την τελική μάχη μεταξύ του Θεού και των εχθρών του, που αναφέρεται στο κεφ. 19:11-21.

Το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης έχουν νικηθεί για πάντα. (Αποκ.19:20)

2. Η Βασιλεία των Αγίων (20:1-21:3)

α. Η Χιλιετής Βασιλεία (20:1-10)

• ο Σατανάς θα είναι δεμένος ενώ οι πιστοί Χριστιανοί μάρτυρες θα ξαναζωντανέψουν και θα βασιλεύσουν μαζί με τον Χριστό για χίλια χρόνια.

• ο Σατανάς θα απελευθερωθεί ενώ όλοι οι εχθροί του Θεού θα καταστραφούν για πάντα.

Υπάρχουν τέσσερις βασικές ερμηνευτικές σχολές που υπάγονται σε δύο κατηγορίες:

• Προχιλιαστικά συστήματα, δηλαδή πιστεύουν πως ο Ιησούς θα έρθει ξανά πριν την έναρξη της χιλιετίας.

– Ιστορικός προχιλιασμός

– Προχιλιασμός των οικονομιών

• Μεταχιλιαστικά συστήματα, δηλαδή ότι ο Ιησούς θα ξανάρθει μετά το τέλος της χιλιετίας.

– Μεταχιλιασμός

– Αχιλιασμός

Ο Ιστορικός Προχιλιασμός

όταν ο Ιησούς θα έρθει ξανά, ο Σατανάς θα δεθεί και ο Ιησούς θα εισάγει την χιλιετία

Ο Προχιλιασμός των Οικονομιών

• όταν θα ξανάρθει ο Ιησούς, θα αποκαταστήσει το έθνος Ισραήλ και θα βασιλεύσει ορατά πάνω στα έθνη από τον θρόνο του στην Ιερουσαλήμ.

• Κοντά στο τέλος της χιλιετίας, ο Θεός θα νικήσει εντελώς τον Σατανά

Ο Μεταχιλιασμός

• ο Ιησούς θα έρθει ξανά μετά την χιλιετία.

• κατά τη διάρκεια της χιλιετίας ο Ιησούς βασιλεύει από τον ουρανό μέσω της γήινης εκκλησίας του.

Ο Αχιλιασμός

• δεν δέχεται πως η χιλιετία είναι 1000 κυριολεκτικά χρόνια.

• η χιλιετία αποτελείται από την βασιλεία του Ιησού πάνω στη γη, από τον θρόνο του στον ουρανό και μέσω της εκκλησίας του.

β. Η Τελική Κρίση στους Εχθρούς του Θεού (20:11-15)

Η τελική κρίση του Θεού στους ανθρώπους.

γ. Η Τελική Κρίση για τον λαό του Θεού (21:1-8)

Στους νέους ουρανούς και στη νέα γη, ο Θεός θα κατοικεί ανάμεσα στο λαό του.

Ε. Η Γυναίκα του Αρνίου

Η νύφη, η γυναίκα του Αρνίου, που ήταν η Νέα Ιερουσαλήμ.

Οι αρχικοί παραλήπτες του βιβλίου της Αποκάλυψης το διάβασαν αυτό, ενθαρρύνθηκαν να επιδιώκουν τις ευλογίες του Θεού ζώντας σύμφωνα με τα χριστιανικά ιδανικά τους και πρόσμεναν την ολοκλήρωση της σωτηρίας που θα έρθει με την έλευση του Χριστού.

Η Νέα Ιερουσαλήμ περιγράφεται στο κεφ. 21:9-27.

• Η πόλη σχηματίστηκε σαν ένας τέλειος κύβος.

• Οι διαστάσεις και οι περιγραφές της Νέας Ιερουσαλήμ βασίζονται στον αριθμό δώδεκα.

• το ποτάμι της ζωής ρέει από τον θρόνο του Θεού στο μέσο της πόλης.

• έλαμπε με τη δόξα του Θεού

ΣΤ. Ο Επίλογος του Βιβλίου της Αποκάλυψης (22:6-21)

Ο Ιωάννης τελειώνει το βιβλίο της Αποκάλυψης τονίζοντας τα σημαντικά μηνύματα τα οποία επαναλαμβάνονται σε όλα τα οράματά του.

Οι Χριστιανοί θα πρέπει να επιμείνουν με πιστότητα και οι αμαρτωλοί θα πρέπει να επωφεληθούν από αυτά την ευκαιρία να μετανοήσουν.

 

Γ. Τα Επερχόμενα Γεγονότα (4:1-16:20)

Το όραμα αποκαλύπτει επερχόμενα γεγονότα τα οποία βρίσκονταν ακόμη στο μέλλον την εποχή του Ιωάννη. Αποτελείται από τέσσερις σειρές με πιο μικρότερα οράματα:

• οι επτά σφραγίδες,

• οι επτά σάλπιγγες,

• οι επτά ιστορίες και

• οι επτά φιάλες.

Ανακεφαλαίωση έχουμε όταν μια μετέπειτα περικοπή επαναλαμβάνει μια προηγούμενη περικοπή.

Η «Ανακεφαλαίωση» είναι στην πραγματικότητα πολύ συνηθισμένη στην βιβλική προφητεία.

Για παράδειγμα, τα οράματα του Ιωάννη αναφέρονται σ’ αυτό που ονομάζουμε τελική κρίση, τρεις διαφορετικές φορές.

– Στο κεφ. 6:12-17, το οποίο αποτελεί τμήμα των επτά σφραγίδων,

– Στο κεφ. 11:15, που είναι μέρος του οράματος με τις επτά σάλπιγγες,

– Στο κεφ. 15:1, που είναι μέρος του οράματος με τις επτά φιάλες

1. Οι Επτά Σφραγίδες (4:1-8:1)

• Στο κεφ. 4:1-11 περιγράφεται μια σκηνή στην αίθουσα του ουράνιου θρόνου του Θεού

– Ο Θεός κάθεται στον θρόνο του και τον προσκυνούν ουράνια όντα – και τα τέσσερα που περιγράφει ο Ιωάννης με κάποια λεπτομέρεια.

– είκοσι-τέσσερις πρεσβύτερους που βρίσκονταν γύρω από τον θρόνο του Θεού

– Το ουράνιο όραμα συνεχίζεται στο κεφ. 5:1-14. Ο Θεός κρατά ένα βιβλίο στο δεξί του χέρι (Γεν. 49:9-10).

• Το δεύτερο μέρος του οράματος των επτά σφραγίδων είναι το άνοιγμα των ίδιων των σφραγίδων στο κεφ. 6:1-8:1 στην Αποκάλυψη.

Οι πρώτες τέσσερις σφραγίδες ελευθέρωσαν τους γνωστούς τέσσερις καβαλάρηδες της «Αποκάλυψης»

α. Όταν ανοίχτηκε η πρώτη σφραγίδα, ένα καβαλάρης επάνω σε άσπρο άλογο έφερε την κατάκτηση στα έθνη.

β. Η δεύτερη σφραγίδα φανέρωσε έναν καβαλάρη επάνω σε ένα φλεγόμενο κόκκινο άλογο, αντιπροσωπεύοντας τη σφαγή.

γ. Η τρίτη σφραγίδα παρουσίασε έναν καβαλάρη πάνω σε ένα μαύρο άλογο το οποίο αντιπροσώπευε τον λιμό.

δ. Και η τέταρτη σφραγίδα παρουσίασε έναν καβαλάρη που ονομαζόταν Θάνατος, ο οποίος οδηγούσε ένα χλωμό άλογο και αντιπροσώπευε τον θάνατο από ξίφος, λιμό, πληγές και άγρια θηρία.

ε. Όταν ανοίχτηκε η πέμπτη σφραγίδα, ο Ιωάννης είδε ένα όραμα με τους Χριστιανούς μάρτυρες στον ουρανό.

στ. Όταν ανοίχτηκε η έκτη σφραγίδα, όλη η γη γεύτηκε την κρίση του Θεού

Μεταξύ του ανοίγματος της έκτης και της έβδομης σφραγίδας, υπάρχει μια παρένθεση στο κεφ. 7. (Αποκ. 7:9)

• το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας αναφέρεται στο κεφ. 8:1. Όμως αντί για ένα μεγαλειώδης τέλος, υπάρχει απλώς σιωπή.

2. Οι Επτά Σάλπιγγες (8:2-11:19)

Το όραμα των επτά σαλπίγγων είναι δομημένο παρόμοια με το όραμα των επτά σφραγίδων

Οι πρώτες τέσσερις σάλπιγγες που ηχούν στο κεφ. 8:2-13 σηματοδοτούν κρίσεις μέσω των αγγελικών στρατευμάτων σε τέσσερις κύριες περιοχές της δημιουργίας.

Αυτές οι έξι πρώτες σάλπιγγες ακολουθούνται από μια παρένθεση σε δύο μέρη στο κεφ. 10:1-11:14.

• ο Ιωάννης έλαβε ένα βιβλίο που περιείχε προφητικά μηνύματα, και του δόθηκε εντολή να τα φάει.

• Το δεύτερο μέρος της παρένθεσης στο όραμα του Ιωάννη σχετίζεται με δύο μάρτυρες που πέθαναν για χάρη του ευαγγελίου.

Μετά την παρένθεση, ο έβδομος άγγελος ηχεί την έβδομη σάλπιγγα στο κεφ. 11:15-19, κλείνοντας εδώ τη σειρά αυτών των οραμάτων.(Αποκ. 11:15)

• Η έβδομη σάλπιγγα εισάγει τη λατρεία που θα λάβει χώρα στην αίθουσα του θρόνου του Θεού όταν η νίκη του πάνω από κάθε βασιλεία της γης θα είναι πλήρης και θα αποδώσει την τελική του κρίση σε όλη τη δημιουργία.

3. Οι Επτά Ιστορίες (12:1 – 14:20)

Οι επτά ιστορίες απεικονίζουν την πνευματική διαμάχη μεταξύ του Σατανά και του λαού του Θεού. Βασικοί συμβολικοί χαρακτήρες:

• Ο πρώτος συμβολικός χαρακτήρας είναι μια έγκυος γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο. Αντιπροσωπεύει τον πιστό Ισραήλ.

• Ο δράκος, που βρίσκεται στο κεφ. 12:3-17 παρουσιάζεται ως ο ίδιος ο Σατανάς

• θηρίο της θάλασσας που αναφέρεται στο κεφ. 13:1-10 συμβολίζει τις πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στη βασιλεία του Ιησού Χριστού.

• θηρίο – που ανεβαίνει από τη γη. Η ιστορία αυτή βρίσκεται στο κεφ. 13:11-18 Υπηρετούσε το θηρίο της θάλασσας.

• 144,000 πιστοί οι οποίοι ανήκουν στον Θεό, στο κεφ. 14:1-5.

• τρεις άγγελοι με μηνύματα και βρίσκεται στο κεφ. 14:6-11 μεταφέρουν το μήνυμα ότι το ευαγγέλιο του Χριστού θα θριαμβεύσει πάνω σε κάθε αντίθετη βασιλεία.

• Μετά τους αγγελιοφόρους, ο Ιωάννης πρότρεψε το λαό του Θεού να εμμένει (Αποκ.14:12-13)

• Ο Υιός του Ανθρώπου (14:14-20): ο Χριστός.

4. Οι Επτά Φιάλες (κεφ. 14-16)

Το όραμα των επτά φιαλών παρουσιάζει επτά αγγέλους οι οποίοι χύνουν τις επτά χρυσές φιάλες της οργής του Θεού στους κακούς. Η έβδομη φιάλη ενεργοποίησε την τελική καταστροφή των κακών.

 

ΙΙ. ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

• Η εισαγωγή στο κεφ1:1-8.

• Το όραμα του Χριστού στο κεφ. 1:9-3:22

• Το όραμα για τα μελλοντικά γεγονότα στο κεφ. 4:1-16:21

• Το όραμα που περιγράφει την τιμωρία της Μεγάλης Πόρνης στο κεφ. 17:1-21:8

• Το όραμα της νύφης, της συζύγου του Αρνίου στο κεφ. 21:9-22:5.

• Το συμπέρασμα στο κεφ. 22:6-21.

Τα τέσσερα μεγάλα οράματα στο κύριος μέρος του βιβλίου της Αποκάλυψης εισάγονται το καθένα με την υπενθύμιση ότι ο Ιωάννης ήταν «σε πνευματική έκσταση». Ο Ιωάννης με συνέπεια χρησιμοποιούσε τη φάση αυτή για να σημειώσει την έναρξη των νέων τμημάτων στο κύριο μέρος του βιβλίου του. (Αποκ. 1:10, 4:2, 17:3, 21:10)

Α. Εισαγωγή του βιβλίου της Αποκάλυψης (1:1-8)

• πρόλογος στο κεφ. 1:1-3 ο οποίος τονίζει την θεϊκή εξουσία του βιβλίου.

• χαιρετισμός, όπου ο Ιωάννης συστήνει τον εαυτό του και τους παραλήπτες του βιβλίου του.

• δοξολογία στον Θεό, η οποία έμμεσα δείχνει κάποιες από τις βασικές ανησυχίες των παραληπτών του.

Β. Το Όραμα του Χριστού (1:9 – 3:22)

1. Η Περιγραφή του Χριστού (1:9-20) Πριν την περιγραφή του Ιησού,

• ο Ιωάννης εξέφρασε την ενότητά του με τους παραλήπτες του.

• Ο Ιωάννης τονίζει επίσης ότι έλαβε το όραμα αυτό ενώ ήταν «σε πνευματική έκσταση».

Η περιγραφή του Ιωάννη για τον Ιησού

• ο «υιός του ανθρώπου» ο οποίος περπατούσε ανάμεσα σε επτά λυχνίες.

• ο Ιησούς ήταν μεγαλειώδης, ένδοξος και δυνατός.

2. Επιστολές προς τις Επτά Εκκλησίες (κεφ. 2-3)

Ο Χριστός απεύθυνε επιστολές προς τις επτά εκκλησίες που βρίσκονταν στη Μικρά Ασία.

• Έφεσο

• Σμύρνη

• Πέργαμο

• Θυάτειρα

• Σάρδεις

• Φιλαδέλφεια

• Λαοδίκεια.

Σε γενικές γραμμές, οι επιστολές αυτές ακολουθούν όλες το ίδιο βασικό μοτίβο, με μικρές σχετικά διαφορές στη σειρά. Το μοτίβο αυτό περιέχει πολλά στοιχεία που μοιάζουν με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης:

• απευθύνεται προς καποια εκκλησία

• περιγραφή του Χριστού

• διαβεβαίωση της εκκλησίας

• αξιολόγηση της εκκλησίας

• υποσχέσεις ευλογιών και

• απειλές των καταρών,

• προτροπή υπακοής

α Η εκκλησία της Εφέσου (2:1-7)

Στην επιστολή αυτή, ο Ιωάννης σύστησε τον Ιησού ως εκείνον που κρατά τα επτά αστέρια στο δεξί του χέρι καθώς περπατά ανάμεσα σε επτά χρυσές λυχνίες.

Είχαν αξιέπαινο ζήλο για τη σωστή διδασκαλία, και δεν ανέχονταν την κακή συμπεριφορά.

Ο Ιησούς τους είπε ότι είχαν ξεχάσει την πρώτη τους αγάπη.

β. Η εκκλησία της Σμύρνης (2:8-11)

Ξεκινάει με την περιγραφή του Ιησού ως «τον Πρώτο και τον Έσχατο, ο οποίος πέθανε και έζησε ξανά.»

Αυτή είναι μία από τις δύο μοναδικές επιστολές που δεν περιλαμβάνει κανέναν έλεγχο για λάθη.

Αντιμετώπιζε σοβαρό διωγμό, ίσως εξαιτίας των άπιστων Ιουδαίων.

γ. Η εκκλησία της Περγάμου 2:12-17

Ο Χριστός «έχει ένα κοφτερό δίκοπο ξίφος». (Αποκ. 2:13-14)

δ. Η εκκλησία των Θυάτειρων (2:18-29)

Ο Ιωάννης περιέγραψε τον Ιησού ως φωτιά, με μάτια σαν φλόγα φωτιάς και πόδια σαν χαλκολίβανο. (Αποκ. 2:19-20)

Δεν είχε χάσει την πρώτη της αγάπη για τον Χριστό. Όμως ανέχονταν την ψευδοδιδασκαλία μια συγκεκριμένης γυναίκας, την οποία ο Ιησούς υποτιμητικά την ονόμασε «Ιεζάβελ».

ε. Η εκκλησία των Σάρδεων ο Ιωάννης αναφέρεται στα επτά Πνεύματα και στα επτά αστέρια που ήταν στο χέρι του Ιησού. Η αξιολόγησή του για την εκκλησία αυτή ήταν σοβαρή. (Αποκ. 3:1-3)

στ. Η εκκλησία της Φιλαδέλφειας

Ο Ιωάννης σύστησε τον Ιησού ως εκείνον που κρατάει το κλειδί του Δαβίδ.

Τα λόγια του Ιησού στην εκκλησία αυτή ήταν θετικά, όμως περιείχαν και μια υπονοούμενη προειδοποίηση. (Αποκ. 3:8)

ζ. Η εκκλησία της Λαοδίκειας

Ο Ιωάννης περιέγραψε τον Ιησού ως εκείνον του οποίου τα λόγια είναι το τελικό Αμήν, δηλαδή, ο Ιησούς είναι η ύψιστη εξουσία.

Η αξιολόγησή τους ήταν πολύ αρνητική. (Αποκ. 3:15-16)

Η εκκλησία αυτή είχε ανάγκη να μετανοήσει, αλλιώς ο Ιησούς θα την απέρριπτε.