Β. Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ Β’ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

1. Χαιρετισμός/Τελικά σχόλια

Ο χαιρετισμός είναι σύντομος και ευθύς και είναι ξεκάθαρο ότι απευθύνεται στους πιστούς της εκκλησίας της Θεσσαλονίκης. Η επιστολή δεν προέρχεται μόνο από τον Παύλο αλλά επίσης από τον Σίλα και τον Τιμόθεο.

Αν εξετάσουμε προσεκτικά το τέλος της επιστολής που είναι αρκετά σύντομο, βγάζουμε ξεκάθαρα το συμπέρασμα ότι ο βασικός συγγραφέας της επιστολής δεν είναι άλλος από τον Παύλο.

Και αυτό μπορούμε να το διακρίνουμε από το ότι εκείνος τελικά υπογράφει την επιστολή, με σκοπό να εξασφαλίσει την αυθεντικότητά της απέναντι σε κάθε είδους πλαστογράφηση.

2. Ευχαριστία στον Θεό και ενθάρρυνση

Ο Παύλος εκφράζει την ευχαριστία του στον Θεό για την πίστη και την αγάπη των Θεσσαλονικέων, ιδιαίτερα μέσα στις δύσκολες συνθήκες των διωγμών που βίωναν.

Τους ενθαρρύνει λέγοντάς τους και πάλι τι σπουδαίο παράδειγμα αποτελούσε η πίστη τους και πόσο είχε καυχηθεί στις άλλες εκκλησίες για την υπομονή τους.

Εξηγεί ότι οι προσευχές του για τους Θεσσαλονικείς ήταν αδιάκοπες και ότι δεν ήταν μόνοι στους αγώνες τους.

3. Οι οδηγίες του Παύλου

Οι οδηγίες του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς αφορούν τρία θέματα:

• Ο Παύλος τους δίνει οδηγίες σχετικά με την επιστροφή του Χριστού (2:1-17)

• Zητά από τους Θεσσαλονικείς να προσεύχονται για την επιτυχία τής διακονίας και την ασφάλεια αυτού και των συνεργατών του (3:1-5)

• Kάνει μια σοβαρή προειδοποίηση κατά της ανευθυνότητας (3:6-15)

“Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δε φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, αυτός που είναι προορισμένος για την απώλεια” (Β’ Θεσσαλονικείς 2:3).

“Κι όταν ήμασταν κοντά σας, αυτό σας παραγγέλλαμε: Όποιος δεν θέλει να εργάζεται, αυτός να μη τρώει κιόλας” (Β’ Θεσσαλονικείς 3:10).

ΙΙΙ. ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ: Η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

Η εσχατολογία του Παύλου στηριζόταν στις θεολογικές διδασκαλίες της Παλαιάς Διαθήκης που αφορούσαν το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο και την ιστορία.

Ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι τροποποίησαν αυτό το σχέδιο των δύο εποχών της ιστορίας.

Οι Θεσσαλονικείς είχαν αναπτύξει αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «υπέρ- θερμασμένη εσχατολογία». Πολλοί πίστευαν ότι η ολοκλήρωση της μελλοντικής εποχής είχε ήδη συμβεί ή θα συνέβαινε άμεσα.

Ο Παύλος ανταποκρίθηκε στο πρόβλημα των Θεσσαλονικέων προσπαθώντας να φέρει σε μια ισορροπία τις θεολογικές τους απόψεις για το τέλος.

4. Οι οδηγίες του Παύλου

Ο Παύλος επαινεί τους Θεσσαλονικείς συνολικά για το ότι είχαν υπακούσει στις αρχικές εντολές του.

Ο Παύλος αναφέρει συγκεκριμένες πλευρές της ζωής στις οποίες ήλπιζε ότι οι Θεσσαλονικείς θα φυλάσσονταν από την αμαρτία και θα αύξαναν την υπακοή τους στον Χριστό.

Παραγγέλνει στους Θεσσαλονικείς να ασχολούνται με τις καθημερινές εργασίες τους και να μοχθούν τίμια για την επιβίωσή τους.

Παροτρύνει τους Θεσσαλονικείς να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλο με την ελπίδα της επανένωσής τους με τους αγαπημένους τους που είχαν πεθάνει εν Κυρίω.

Θέλει να ξεκαθαρίσει στους Θεσσαλονικείς ότι η επιστροφή του Χριστού θα έπρεπε να κινητοποιήσει τους πιστούς σε μια άγια ζωή

Στα υπόλοιπα εδάφια, ο Παύλος ασχολείται με μια ποικιλία θεμάτων:

• Προειδοποιεί μάλλον παρά κανακεύει αυτούς που ήταν οκνηροί (5:14)

• Τους λέει να ανταποκρίνονται στο κακό με καλοσύνη ( 5:15)

• Τους ενθαρρύνει να έχουν χαρά μέσα σ’ όλες τις δυσκολίες (5:16-18)

• Τους προειδοποιεί ότι κάθε νέα προφητεία και διδασκαλία θα πρέπει να ελέγχεται (5:19-22)

Α. Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

1. Χαιρετισμός/Τελικές παρατηρήσεις

Ο χαιρετισμός απλώς δηλώνει ότι η επιστολή απευθύνεται στους Θεσσαλονικείς και προέρχεται από τον Παύλο. Επίσης, αναφέρονται ο Σίλας και ο Τιμόθεος ως παράλληλοι συγγραφείς της επιστολής μαζί με τον Παύλο.

2. Η ευχαριστία στον Θεό

Ο Παύλος εξηγεί στους Θεσσαλονικείς ότι οι ευχαριστίες του προς τον Θεό αφορούσαν την υπομονή και την αντοχή τους απέναντι στους διωγμούς τους.

“Αλλά κι εσείς μιμηθήκατε εμάς και τον Κύριο, γιατί, κάτω από σκληρό διωγμό, αποδεχτήκατε το κήρυγμα με τη χαρά που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Έτσι γίνατε υπόδειγμα σε όλους τους πιστούς της Μακεδονίας και της Αχαΐας” (Α’ Θεσσαλονικείς 1:6-7).

“Οπωσδήποτε θα θυμάστε, αδερφοί, τον κόπο και το μόχθο μας. Όταν σας κηρύτταμε το ευαγγέλιο του Θεού, παράλληλα εργαζόμασταν μέρα νύχτα, για να μην επιβαρύνουμε κανέναν από σας με τη συντήρησή μας. 10 Εσείς κι ο Θεός είστε μάρτυρες για το πόσο άγια, δίκαιη και άψογη ήταν η συμπεριφορά μας απέναντι σ’ εσάς που πιστέψατε” (Α’ Θεσσαλονικείς 2:9-10).

Γι’ αυτό ο Παύλος τους είπε πόσο ευτυχισμένος ήταν που τον είχαν δει με τα μάτια τους.

Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεό για το γεγονός ότι οι Θεσσαλονικείς είχαν αναγνωρίσει την εξουσία του.

“Γι’ αυτό κι εμείς ευχαριστούμε αδιάκοπα το Θεό, γιατί, όταν ακούσατε από μας το λόγο του, τον δεχτήκατε όχι ως ανθρώπινο λόγο αλλά ως λόγο του Θεού, όπως πραγματικά και είναι. Αυτός ο λόγος εκδηλώνεται με έργα σ’ εσάς που πιστεύετε” (Α’ Θεσσαλονικείς 2:13).

3. Η απουσία του Παύλου

Ο Παύλος βεβαιώνει τους Θεσσαλονικείς για το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον του γι’ αυτούς, το οποίο έδειξε στέλνοντας τον Τιμόθεο να τους επισκεφτεί. “Έτσι, μην αντέχοντας πια άλλο, αποφασίσαμε να μείνουμε μόνοι μας στην Αθήνα. Σας στείλαμε όμως τον αδερφό μας τον Τιμόθεο, υπηρέτη του Θεού και συνεργάτη δικό μας στη διάδοση του ευαγγελίου του Χριστού, για να σας ενθαρρύνει και να σας στηρίξει στην πίστη σας” (Α’ Θεσσαλονικείς 3:1-2).

Ο Παύλος εκφράζει μεγάλη χαρά για τα νέα που του είχε φέρει ο Τιμόθεος από τη Θεσσαλονίκη: Οι πιστοί έμεναν σταθεροί στο Ευαγγέλιο και επίσης ο Παύλος τους έλειπε τόσο όσο κι αυτοί έλειπαν σ’ αυτόν.

“…γιατί τώρα που μάθαμε πως εσείς μένετε σταθεροί κοντά στον Κύριο πήραμε ζωή. Με ποια λόγια θα μπορούσαμε να ευχαριστήσουμε το Θεό για σας, που να είναι αντάξια της μεγάλης χαράς που δοκιμάζουμε εξαιτίας σας ενώπιον του Θεού μας;” (Α’ Θεσσαλονικείς 3:8-9).

Ο Παύλος προσεύχεται για τους Θεσσαλονικείς ζητώντας από τον Πατέρα να «κατευθύνει την οδό» του ώστε να τους επισκεφτεί και πάλι.

Οι ψευδοπροφήτες πίστευαν στην άμεση έλευση του Ιησού.

Στην πραγματικότητα, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, κάποιοι ψευδοπροφήτες είχαν φθάσει στο σημείο να διακηρύττουν ότι ο Χριστός είχε ήδη επιστρέψει.

“Μην αφήνετε να σας σαλεύουν τόσο γρήγορα το μυαλό, ούτε να σας αναστατώνουν όσοι ισχυρίζονται ότι τάχα φτάνει όπου να ‘ναι η ημέρα του Κυρίου. Μην τους πιστεύετε όταν επικαλούνται είτε αποκάλυψη του Πνεύματος είτε λόγια ή επιστολή που προέρχονται δήθεν από μας. 3 Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δε φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, αυτός που είναι προορισμένος για την απώλεια” (Β’ Θεσσαλονικείς 2:2-3).

3. Η χριστιανική ζωή στη Θεσσαλονίκη

α. Αποθάρρυνση

Οι Θεσσαλονικείς πιστοί μοιραία απογοητεύονται επειδή ο ερχομός του Χριστού δεν συμβαίνει.

“Θέλουμε να ξέρετε, αδερφοί, τι θα γίνει με αυτούς που πέθαναν, για να μη λυπάστε κι εσείς όπως και οι άλλοι, που δεν ελπίζουν πουθενά. Εμείς πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε κι αναστήθηκε• το ίδιο πιστεύουμε κι ότι αυτούς που πέθαναν πιστεύοντας στον Ιησού, ο Θεός θα τους αναστήσει για να ζήσουν μαζί του.” (Α’ Θεσσαλονικείς 4:13-14).

Ο Παύλος διαβεβαιώνει τους πιστούς ότι, αν και εκείνοι που είχαν πεθάνει είχαν βιώσει τον φυσικό θάνατο, είχαν δηλαδή πεθάνει σωματικά, πνευματικά ζούσαν ακόμα με τον Χριστό και κάποια μέρα θα Τον συνόδευαν στη δεύτερή Του έλευση.

β. Ανευθυνότητα

Το μήνυμα των ψευδοπροφητών είχε οδηγήσει τους Θεσσαλονικείς και σε έναν ανεύθυνο τρόπο ζωής. Οι ψευδοπροφήτες είχαν πείσει κάποιους Χριστιανούς ότι δεν χρειάζονταν πλέον να εργάζονται για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην.

“Να το θεωρείτε τιμητικό να ζείτε χωρίς αναταραχές, να ασχολείστε μόνο με τις δικές σας υποθέσεις και να εργάζεστε για να βγάζετε το ψωμί σας με τα ίδια σας τα χέρια, όπως σας παραγγείλαμε. Έτσι θα έχετε το σεβασμό των μη χριστιανών και δε θα εξαρτάσθε οικονομικά από κανέναν” (Α’ Θεσσαλονικείς 4:11-12).

“Σας παραγγέλλουμε, αδερφοί, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, να αποφεύγετε κάθε αδερφό που είναι αργόσχολος και δε ζει σύμφωνα με την παράδοση που παρέλαβε από μας. Εσείς οι ίδιοι ξέρετε πώς πρέπει να ακολουθείτε το παράδειγμά μας: Δεν αποφύγαμε την εργασία όταν ήμασταν κοντά σας, ούτε επιβαρύναμε κανέναν με τη διατροφή μας, αλλά εργαζόμασταν μέρα νύχτα με κόπο και μόχθο, για να μη γίνουμε βάρος σε κανέναν σας. Όχι γιατί δεν είχαμε το δικαίωμα αυτό, αλλά για να γίνουμε παράδειγμα σ’ εσάς να μας μιμηθείτε. Κι όταν ήμασταν κοντά σας, αυτό σας παραγγέλλαμε: Όποιος δεν θέλει να εργάζεται, αυτός να μη τρώει κιόλας. Γιατί μαθαίνουμε ότι μερικοί από σας είναι αργόσχολοι, δηλαδή δεν εργάζονται, αλλά περιεργάζονται τους άλλους. Σ’ αυτούς παραγγέλλουμε και τους παρακαλούμε, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να ηρεμήσουν και να εργάζονται κανονικά, για να κερδίζουν το ψωμί τους” (Β’ Θεσσαλονικείς 3:6-12).

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

1. Ο διωγμός στη Θεσσαλονίκη

Όταν ο Παύλος έφερε για πρώτη φορά το Ευαγγέλιο στη Θεσσαλονίκη, οι πιστοί εκεί έγιναν στόχος βίας και αντιμετώπισαν έναν πολύ σοβαρό διωγμό που απείλησε ακόμα και τη ζωή τους.

“Τότε οι Ιουδαίοι που δεν πίστεψαν, προσέλαβαν μερικούς πονηρούς ανθρώπους, από κείνους που τριγυρίζουν στην αγορά, ξεσήκωσαν τον όχλο και δημιούργησαν ταραχές στην πόλη. Στάθηκαν μπροστά στο σπίτι του Ιάσονα και ήθελαν να φέρουν τον Παύλο και το Σίλα στη λαϊκή συνέλευση” (Πράξεις 17:5).

Οι μη πιστοί Ιουδαίοι στη Θεσσαλονίκη δεν αρκέστηκαν να διώξουν απλώς τον Παύλο και τον Σίλα από την πόλη τους. Αντιθέτως, τους ακολούθησαν και στη Βέροια δημιουργώντας τους προβλήματα και εκεί.

“Όταν οι Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης έμαθαν ότι και στη Βέροια κήρυξε ο Παύλος το λόγο του Θεού, ήρθαν κι εκεί αναστατώνοντας τον κόσμο” (Πράξεις 17:13).

“Εσείς, αδερφοί, μιμηθήκατε εκείνες τις εκκλησίες του Θεού που βρίσκονται στην Ιουδαία και πιστεύουν στον Ιησού Χριστό. Γιατί κι εσείς πάθατε τα ίδια από τους συμπατριώτες σας, όπως κι εκείνοι από τους Ιουδαίους. Αυτοί είναι που θανάτωσαν τον Κύριό μας τον Ιησού και τους προφήτες τους και καταδίωξαν κι εμάς• δεν είναι αρεστοί στο Θεό και εχθρεύονται όλους τους ανθρώπους. Αυτοί μας εμποδίζουν να κηρύξουμε στους εθνικούς για να σωθούν κι έτσι ολοένα ξεχειλίζει το ποτήρι των αμαρτιών τους. Φτάνει όμως πάνω τους τελειωτικά η οργή του Θεού”.(Α’ Θεσσαλονικείς 2:14-16).

Από τότε που ο Παύλος κήρυξε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη μέχρι την εποχή που έγραψε τις επιστολές του προς τους Θεσσαλονικείς, ο διωγμός αποτελούσε ένα μόνιμο στοιχείο της χριστιανικής τους ζωής.

2. Οι ψευδοπροφήτες

Οι Χριστιανοί που υποφέρουν έχουν την τάση να κατευθύνουν τη σκέψη τους αλλά και όλη τη ζωή τους στον δεύτερο ερχομό του Χριστού.

Όταν οι Χριστιανοί ασχολούνται πολύ με την επιστροφή του Χριστού, συχνά γίνονται επιρρεπείς σε ψευδοδιδασκάλους και ψευδοπροφήτες που έχουν ακραίες απόψεις σχετικά με τη δεύτερη έλευσή Του.

α. Η σύγκρουση ανάμεσα στους ψευδοπροφήτες και τον Παύλο

Σε πολλά σημεία της Α’ και Β’ επιστολής προς Θεσσαλονικείς οι ψευδοδιδάσκαλοι αντιδρούσαν έντονα στη διδασκαλία του Παύλου. Οι ψευδοπροφήτες είχαν εισχωρήσει στην εκκλησία και είχαν πάρει θέση ενάντια σε κάποιες από τις διδασκαλίες του.

“Μην περιφρονείτε τα κηρύγματα των προφητών, αλλά να τα εξετάζετε όλα και να κρατάτε ό,τι είναι χρήσιμο” (Α’ Θεσσαλονικείς 5:20-21).

Οι ψευδοπροφήτες, όπως φαίνεται, έφθασαν στο σημείο να πλαστογραφήσουν επιστολές που έφεραν το όνομα του Παύλου, σε μια προσπάθεια να πείσουν τους Θεσσαλονικείς για τις απόψεις τους.

“Αδερφοί, σχετικά με την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με τη σύναξή μας κοντά του, σας παρακαλούμε: Μην αφήνετε να σας σαλεύουν τόσο γρήγορα το μυαλό, ούτε να σας αναστατώνουν όσοι ισχυρίζονται ότι τάχα φτάνει όπου να ‘ναι η ημέρα του Κυρίου. Μην τους πιστεύετε όταν επικαλούνται είτε αποκάλυψη του Πνεύματος είτε λόγια ή επιστολή που προέρχονται δήθεν από μας” (Β’ Θεσσαλονικείς 2:1-2).

“Το χαιρετισμό τον γράφω εγώ ο Παύλος με το ίδιο μου το χέρι. Αυτό είναι σημάδι γνησιότητας σε κάθε επιστολή. Έτσι γράφω” (Β’ Θεσσαλονικείς 3:17).

Ι. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

Α. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

Καταγράφεται στις Πράξεις, κεφ. 15:36 – 18:22. Ο Παύλος ταξίδεψε κυρίως στις περιοχές της Μικράς Ασίας, πριν συνεχίσει σε περιοχές της σημερινής Ελλάδας.

Ο Παύλος επέλεξε τον Σίλα για να τον συνοδεύσει στο ταξίδι του, ενώ ο Βαρνάβας και ο Μάρκος κατευθύνθηκαν στην Κύπρο.

• Δέρβη

• Λύστρα

• Φρυγία

• Τρωάδα: Σ’ ένα όνειρο, ο Παύλος είδε έναν άνδρα ο οποίος τον παρακάλεσε να μεταβεί στη Μακεδονία. Εκείνος αμέσως ανταποκρίθηκε κι έτσι η ομάδα των ιεραποστόλων έπλευσε για τη Μακεδονία.

• Φίλιπποι

• Θεσσαλονίκη

• Βέροια: Οι κάτοικοι της Βέροιας δέχτηκαν πρόθυμα το Ευαγγέλιο. Σύντομα, όμως, άπιστοι Ιουδαίοι από τη Θεσσαλονίκη ανακάλυψαν ότι ο Παύλος είχε καταφύγει στη Βέροια και ξεσήκωσαν κι εκεί την πόλη εναντίον του.

• Αθήνα

• Κόρινθος

• Κεχριές

• Έφεσος

• Αντιόχεια Είναι πολύ πιθανόν ο Παύλος να έγραψε την Α’ Θεσσαλονικείς από την Κόρινθο, λίγο μετά την επιστροφή του Τιμόθεου, με σκοπό να αντιμετωπίσει πρακτικά προβλήματα που είχαν προκύψει στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης. Η Β’ Θεσσαλονικείς γράφτηκε λίγους μήνες αργότερα, επίσης από την Κόρινθο.

Ε. Το εσχατολογικό Άγιο Πνεύμα

Ο ρόλος του Αγίου Πνεύματος ήταν μία από τις βασικές ιδέες που είχε ο Παύλος κατά νου, όταν έγραφε την επιστολή αυτή.

“Ανόητοι Γαλάτες, ποιος σας μάτιασε και δεν πιστεύετε στην αλήθεια, εσείς, μπροστά στα μάτια των οποίων ζωγράφισα με το κήρυγμά μου τόσο ζωντανά τον Ιησού Χριστό σταυρωμένο; Αυτό θέλω μόνο να μου πείτε: Τηρώντας το νόμο δεχτήκατε το Πνεύμα ή ακούγοντας το κήρυγμα και πιστεύοντας; Τόσο ανόητοι είστε; Αρχίσατε με την εμπειρία του Πνεύματος. Πώς τώρα καταλήγετε να εμπιστεύεστε σ’ ανθρώπινες δυνάμεις; “(Γαλάτας 3:1-3)

Ο Παύλος τονίζει ιδιαίτερα την αντίθεση ανάμεσα στο έργο του Αγίου Πνεύματος και το έργο της σαρκικής ανθρώπινης προσπάθειας. Στην Γαλάτας 5:19-21 μιλά για την έντονη αντίθεση ανάμεσα στο Πνεύμα και τη σάρκα.

“Λέει ακόμα ο Κύριος: «Μετά απ’ αυτά τα γεγονότα, το Πνεύμα μου πλουσιοπάροχα θα το χαρίσω σε κάθε άνθρωπο. Έτσι, οι γιοι κι οι θυγατέρες σας θα κηρύξουν το μήνυμά μου, οι γέροντές σας θεϊκά όνειρα θα δουν, κι οι νέοι σας οράματα” (Ιωήλ 3:1).

Ο Παύλος υπενθύμισε στους Γαλάτες ότι εκείνοι που ανήκουν στον Χριστό ήδη κατέχουν το Άγιο Πνεύμα στην πληρότητα της δύναμής Του.

Όταν οι ακόλουθοι του Χριστού στηρίζονται στη δύναμη του Πνεύματος, Αυτός κινείται ανάμεσά τους ώστε να παράγει τον καρπό της δικαιοσύνης.

ΣΤ. Η εσχατολογία στη Νέα Δημιουργία

Ο Παύλος στηριζόταν πολύ στο δόγμα των τελευταίων ημερών, γι’ αυτό και επικαλείται την ιδέα της Νέας Δημιουργίας, για την οποία διαβάζουμε στο τέλος της επιστολής του.

“Για όσους ανήκουν στον Ιησού Χριστό δεν έχει καμιά σημασία ούτε το να κάνεις περιτομή ούτε το να μην κάνεις, αλλά όλοι είναι νέα δημιουργήματα του Θεού. Όσοι ακολουθούν αυτή την αρχή, θα έχουν την ειρήνη και το έλεος του Θεού μαζί τους, αυτοί και όλος ο λαός του Θεού” (Γαλάτας 6:15-16).

Το σημαντικό είναι ο κάθε πιστός να αποτελέσει μέρος της Νέας Δημιουργίας.

Γ. Η εσχατολογική εκπλήρωση του Νόμου

“Τότε, γιατί δόθηκε ο νόμος; Προστέθηκε για να φανεί πόσο πολύ παραβαίνουν οι άνθρωποι το θέλημα του Θεού. Ίσχυσε όμως ωσότου να έρθει ο απόγονος του Αβραάμ, για τον οποίο μιλούσε η υπόσχεση του Θεού. Ο νόμος δόθηκε με τη μεσολάβηση αγγέλων με το χέρι ενός μεσίτη”(Γαλάτας 3:19).

“Άλλωστε όλος ο νόμος συνοψίζεται σε μια φράση: Στο ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου” (Γαλάτας 5:14).

“Αντίθετα, ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια. Τίποτε απ’ αυτά δεν καταδικάζει ο νόμος” (Γαλάτας 5: 22-23).

Ο νόμος δεν δόθηκε για να προσφέρει σωτηρία στον λαό του Θεού ή να τους ενδυναμώσει να ζήσουν μια άγια ζωή. Ο λόγος που δόθηκε ήταν για να αποκαλύψει την αμαρτία τους.

Δ. Η εσχατολογική ενότητα του πιστού με τον Χριστό

Ο Παύλος επέμεινε ότι ούτε η δικαίωση αλλά ούτε και η άγια ζωή μπορούσαν να αποκτηθούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Η δικαίωση και η άγια ζωή έπρεπε να έρθουν μέσα από την ενότητα με τον Χριστό.

“Είστε, λοιπόν, όλοι παιδιά του Θεού, αφού πιστεύετε στον Ιησού Χριστό. Κι αυτό, γιατί όσοι βαφτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, έχετε ντυθεί το Χριστό. Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα• όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό. Κι αφού ανήκετε στο Χριστό, είστε απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της ζωής, όπως την υποσχέθηκε ο Θεός” (Γαλάτας 3: 26-29).

Ο Παύλος είδε τον Χριστό ως το σπέρμα του Αβραάμ, μέσω του οποίου έρχεται η σωτηρία και επίσης ξεκαθάρισε ότι οι πιστοί λαμβάνουν όλες τις ευλογίες του Θεού μόνο αν είναι ενωμένοι με τον Χριστό.

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

Η διδασκαλία του Παύλου που καταγράφεται στην επιστολή προς Γαλάτας, δεν είναι παρά μια εφαρμογή των βασικών εσχατολογικών του πεποιθήσεων.

Το ουσιαστικότερο πρόβλημα στη Γαλατία ήταν ότι οι ψευδοδιδάσκαλοι υποτιμούσαν το ότι η μελλοντική εποχή είχε ήδη προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό μέσω του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού. Δεν μπορούσαν να αντιληφθούν σε ποιο βαθμό η μελλοντική εποχή ήταν ήδη παρούσα ανάμεσά τους.

«Μη εγκαινιασθείσα εσχατολογία» σημαίνει ότι οι απόψεις τους μείωναν τη σπουδαιότητα του πρώτου ερχομού του Χριστού.

Α. Ο εσχατολογικός Χριστός

O Παύλος στρέφει την προσοχή τους στον σκοπό για τον οποίο ο Πατέρας είχε στείλει τον Χριστό: «για να μας λυτρώσει από τον τωρινό κόσμο, όπου κυριαρχεί το κακό».

“Ευχόμαστε να είναι μαζί σας η χάρη και η ειρήνη του Θεού Πατέρα μας και του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός, όπως το θέλησε ο Πατέρας μας Θεός, έδωσε τη ζωή του για τις αμαρτίες μας, για να μας λυτρώσει από τον τωρινό κόσμο, όπου κυριαρχεί το κακό” (Γαλάτας 1:3-4).

Β. Το εσχατολογικό Ευαγγέλιο

Ο Παύλος αποκάλυψε επίσης το ενδιαφέρον του για τους Γαλάτες, περιγράφοντας τη διαφωνία του με τους ψευδοδιδασκάλους ως ένα ζήτημα του «Ευαγγελίου».

“Απορώ πώς τόσο γρήγορα απομακρύνεστε από το Θεό, που σας κάλεσε με τη χάρη του Χριστού, κι ακολουθείτε ένα άλλο ευαγγέλιο! Δεν υπάρχει όμως άλλο ευαγγέλιο. Υπάρχουν μόνο μερικοί που σας αναστατώνουν και θέλουν να διαστρεβλώσουν το ευαγγέλιο του Χριστού” (Γαλάτας 1:6-7).

Έτσι, όταν ο Παύλος έγραφε ότι οι ψευδοδιδάσκαλοι δεν είχαν «καθόλου Ευαγγέλιο», αυτό που εννοούσε ήταν ότι ουσιαστικά αρνούνταν ότι ο Χριστός είχε φέρει τη μελλοντική εποχή, την εποχή της σωτηρίας, την εποχή της βασιλείας του Θεού. Διδάσκοντας την περιτομή και υπονοώντας ότι η δικαίωση έρχεται μόνο με τα έργα του νόμου, οι ψευδοδιδάσκαλοι απέρριπταν τη σημασία του πρώτου ερχομού του Χριστού.

“Πόσο είναι ωραία όταν απ’ τα βουνά τον αγγελιοφόρο βλέπεις να ‘ρχεται, που τις καλές ειδήσεις φέρνει, που αναγγέλλει την ειρήνη και όλα τα καλά, τη σωτηρία διακηρύττει και λέει στη Σιών: «Ο Θεός σου βασιλεύει»” (Ησαΐας 52:7).