Β. Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ Β’ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ
1. Χαιρετισμός/Τελικά σχόλια
Ο χαιρετισμός είναι σύντομος και ευθύς και είναι ξεκάθαρο ότι απευθύνεται στους πιστούς της εκκλησίας της Θεσσαλονίκης. Η επιστολή δεν προέρχεται μόνο από τον Παύλο αλλά επίσης από τον Σίλα και τον Τιμόθεο.
Αν εξετάσουμε προσεκτικά το τέλος της επιστολής που είναι αρκετά σύντομο, βγάζουμε ξεκάθαρα το συμπέρασμα ότι ο βασικός συγγραφέας της επιστολής δεν είναι άλλος από τον Παύλο.
Και αυτό μπορούμε να το διακρίνουμε από το ότι εκείνος τελικά υπογράφει την επιστολή, με σκοπό να εξασφαλίσει την αυθεντικότητά της απέναντι σε κάθε είδους πλαστογράφηση.
2. Ευχαριστία στον Θεό και ενθάρρυνση
Ο Παύλος εκφράζει την ευχαριστία του στον Θεό για την πίστη και την αγάπη των Θεσσαλονικέων, ιδιαίτερα μέσα στις δύσκολες συνθήκες των διωγμών που βίωναν.
Τους ενθαρρύνει λέγοντάς τους και πάλι τι σπουδαίο παράδειγμα αποτελούσε η πίστη τους και πόσο είχε καυχηθεί στις άλλες εκκλησίες για την υπομονή τους.
Εξηγεί ότι οι προσευχές του για τους Θεσσαλονικείς ήταν αδιάκοπες και ότι δεν ήταν μόνοι στους αγώνες τους.
3. Οι οδηγίες του Παύλου
Οι οδηγίες του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς αφορούν τρία θέματα:
• Ο Παύλος τους δίνει οδηγίες σχετικά με την επιστροφή του Χριστού (2:1-17)
• Zητά από τους Θεσσαλονικείς να προσεύχονται για την επιτυχία τής διακονίας και την ασφάλεια αυτού και των συνεργατών του (3:1-5)
• Kάνει μια σοβαρή προειδοποίηση κατά της ανευθυνότητας (3:6-15)
“Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δε φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, αυτός που είναι προορισμένος για την απώλεια” (Β’ Θεσσαλονικείς 2:3).
“Κι όταν ήμασταν κοντά σας, αυτό σας παραγγέλλαμε: Όποιος δεν θέλει να εργάζεται, αυτός να μη τρώει κιόλας” (Β’ Θεσσαλονικείς 3:10).
ΙΙΙ. ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ: Η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ
Η εσχατολογία του Παύλου στηριζόταν στις θεολογικές διδασκαλίες της Παλαιάς Διαθήκης που αφορούσαν το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο και την ιστορία.
Ο Παύλος και οι άλλοι απόστολοι τροποποίησαν αυτό το σχέδιο των δύο εποχών της ιστορίας.
Οι Θεσσαλονικείς είχαν αναπτύξει αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «υπέρ- θερμασμένη εσχατολογία». Πολλοί πίστευαν ότι η ολοκλήρωση της μελλοντικής εποχής είχε ήδη συμβεί ή θα συνέβαινε άμεσα.
Ο Παύλος ανταποκρίθηκε στο πρόβλημα των Θεσσαλονικέων προσπαθώντας να φέρει σε μια ισορροπία τις θεολογικές τους απόψεις για το τέλος.
