Σεπ 20, 2023 | Κοινωνία, Χριστιανική Ζωή
Μια ανοιχτή επιστολή προς έφηβες και εφήβους που αμφιβάλλουν για τον Χριστιανισμό.
της Rebecca McLaughlin
Κατανόηση για όσους αμφιβάλλουν
«Πιστεύω, Κύριε! Αλλά βοήθησέ με, γιατί η πίστη μου δεν είναι δυνατή» (Μάρκος 9:24). Ένας απελπισμένος άνδρας ξεστομίζει αυτά τα λόγια τη στιγμή που φέρνει τον γιο του στον Ιησού, για να τον γιατρέψει: «Αν μπορείς να κάνεις κάτι, σπλαχνίσου μας και βοήθησέ μας». Ο Ιησούς τού είπε τούτο: «Εάν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά γι’ αυτόν που πιστεύει». Αμέσως τότε φώναξε δυνατά ο πατέρας του παιδιού και είπε με δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε! Αλλά βοήθησέ με, γιατί η πίστη μου δεν είναι δυνατή» (Μάρκος 9:22-24). read more
Μαρ 24, 2020 | Η εκκλησία, Κοινωνία
Οι Ιταλοί αδελφοί μας προσεύχονται για τη χώρα τους.
Μπορούμε με τα δικά τους αιτήματα να προσευχηθούμε κι εμείς για εκείνους.
Προσευχή ώστε ο Θεός να θεραπεύσει τη χώρα μας
Προσευχόμαστε ο Κύριος να φέρει φυσική και συναισθηματική θεραπεία μέσα σ’ αυτή την κρίση και για την εξάπλωση το ιού. Πάνω απ’ όλα, προσευχόμαστε για μια πνευματική θεραπεία, αλλά ακόμα και πρώτιστα: ας είναι αυτή μια ευκαιρία για μια αναζωπύρωση για το Ευαγγέλιο και για μια βιβλική μεταρρύθμιση.
Ζητάμε από τον Θεό να επέμβει στις ζωές των ανθρώπων και να παρηγορήσει όσους θρηνούν, υποφέρουν ή φοβούνται.
Ευχαριστούμε τον Θεό που μπορούμε να εμπιστευτούμε στην κυρίαρχη εξουσία Του, που τα πάντα είναι κάτω από τον έλεγχό Του, και ζητάμε συγχώρηση για όλες εκείνες τις φορές που αφήσαμε τους εαυτούς μας να καταληφθούν από φόβο, νομίζοντας ότι είμαστε ικανοί να έχουμε τον έλεγχο.
read more
Μαρ 19, 2020 | Θεολογία, Εκκλησία και Πόλη, Πολιτισμός, Κοινωνία, Χριστιανική Ζωή
[Το κείμενο που ακολουθεί είναι η διευρυμένη διατύπωση κάποιων σκέψεών μου που παρουσιάστηκαν σε μία σύντομη συνέντευξη μου για το City to City Europe με γενικό τίτλο: Α Centered Approach to a Crisis]
Οι προκλήσεις
1. Δεν είναι όλες οι κρίσεις το ίδιο. Ούτε και όλες γεννούν τις ίδιες αντιδράσεις και στάσεις. Ο David Brooks υποστήριξε ότι “κάποιες καταστροφές, όπως τυφώνες και σεισμοί μπορούν να φέρουν τους ανθρώπους κοντά αλλά εάν η ιστορία μας διδάσκει κάτι τότε οι πανδημίες συνήθως απομακρύνουν τον έναν από τον άλλο”. Η συγκεκριμένη κρίση ανήκει στο δεύτερο είδος. Είναι μία κρίση που γεννά κοινωνικό φόβο και απόσταση. Ακούμε συχνά ότι ο κώδικας συμπεριφοράς μας είναι το να βλέπουμε τον εαυτό μας ως πιθανό φορέα. Η άλλη πλευρά αυτής της θεώρησης είναι φυσικά το να δούμε όλους τους άλλους ως πιθανούς φορείς και κατά συνέπεια ως απειλή. Είναι μια κρίση λοιπόν που χτυπά τον κοινωνικό ιστό. Κι εδώ βρίσκεται το παράδοξο. Από την μία το πρόβλημα αυτό μας θυμίζει το πόσο αλληλοεξαρτώμενοι είμαστε από τους άλλους και από την άλλη μας αποξενώνει από αυτούς. Αναδεικνύει την σπουδαιότητα του “δήμου” (επι-δημία / παν-δημία) αλλά και απελευθερώνει ένστικτα εγωϊστικού αμοραλισμού όταν αδειάζουμε τα ράφια για μας, αδιαφορώντας για τους άλλους. read more
Μαρ 14, 2020 | Η εκκλησία, Κοινωνία, Χριστιανική Ζωή
Τον Αύγουστο του 1527 μ.Χ. στην Βιττεμβέργη εμφανίστηκε μία αναβίωση της επιδημίας του “μαύρου θανάτου” ή αλλιώς της “μαύρης” ή “βουβωνικής πανώλης”. Η γυναίκα του Λουθήρου, Καταρίνα φον Μπόρα, ήταν έγκυος. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να μείνουν και να υπηρετήσουν όσους είχαν ανάγκη. Ποια ήταν η ποιμαντική συμβουλή του; Αξίζει να την διαβάσουμε και να την ακολουθούμε. read more
Μαρ 13, 2020 | Θεολογία, Εκκλησία και Πόλη, Κοινωνία
Ακολουθούν λίγες σειρές στοχασμού με αφορμή δύο αποσπάσματα από δύο πολύ διαφορετικά έργα που εντούτοις ασχολούνται με ένα κοινό θέμα: μια πανδημία!
Ο Θουκυδίδης και η συμπύκνωση του χρόνου στο παρόν
Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο ο Θουκυδίδης περιγράφει τις συνέπειες του λοιμού στη ζωή των ανθρώπων. Γράφει, read more
Νοέ 6, 2019 | Εκκλησία και Πόλη, Πολιτισμός, Κοινωνία
Τις μέρες αυτές η εκκλησία μας ανέλαβε την διοργάνωση ενός συνεδρίου για τα Νότια Βαλκάνια, το Movement Day. Το βασικό του θέμα είναι το πώς η πόλη θα αγγιχθεί από το ευαγγέλιο. Μία από τις βασικές αρχές που διατυπώθηκαν είναι το ότι για να γίνει αυτό, έχει κομβική σημασία το πώς οι Χριστιανοί ζουν ανοιχτά την πίστη τους μέσα στην καθημερινότητά τους. Τι σημαίνει όμως αυτό; Είναι μόνο το να δίνουμε την μαρτυρία μας; Ένας από τους ομιλητές του συνεδρίου ήταν o Toni Gogu πρών υφυπουργός Δικαιοσύνης της Αλβανίας και νυν πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου των Τιράνων. Μας παρουσίασε το πώς νωρίς στην καριέρα του ήρθε αντιμέτωπος με την ερώτηση: έχει θέση ο Θεός μέσα στο δικαστικό σύστημα; Ενδιαφέρεται για αυτό; Κι αν ναι τι σημαίνει αυτό για κάποιον που θέλει να Τον ακολουθήσει; Η μαρτυρία του ήταν συναρπαστική και διδακτική. Δεν θα την αναπαράγω εδώ. Θα ήθελα όμως να σταθώ μόνο σε ένα σχόλιό του που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Μιλώντας για τον Δανιήλ που προσπαθεί να ζήσει ως πιστός μέσα στην Βαβυλώνα αναφέρθηκε στη συνήθεια του Δανιήλ να προσεύχεται με τα παράθυρα ανοιχτά προς την Ιερουσαλήμ. Συχνά, σχολίασε, θεωρούμε ότι αυτό το έκανε για να “στείλει” την προσευχή του προς την Ιερουσαλήμ. Ίσως αξίζει να σκεφτούμε ότι η κατεύθυνση ήταν η ακριβώς αντίθετη. Δηλαδή, το έκανε για να “φέρει” την Ιερουσαλήμ στην Βαβυλώνα. Τι σημαίνει άραγε για τον καθένα μας το να φέρουμε την “Ιερουσαλήμ” – δηλαδή τις αρχές και τον αέρα της πόλης του Θεού μέσα στην Βαβυλώνα της καθημερινότητάς μας; Απαντώντας αυτό το ερώτημα θα αρχίσουμε να διαμορφώνουμε μία θεολογία της εργασίας κάτι που έχουμε όλοι τόσο ανάγκη! read more
