Μαρ 19, 2020 | Θεολογία, Εκκλησία και Πόλη, Πολιτισμός, Κοινωνία, Χριστιανική Ζωή
[Το κείμενο που ακολουθεί είναι η διευρυμένη διατύπωση κάποιων σκέψεών μου που παρουσιάστηκαν σε μία σύντομη συνέντευξη μου για το City to City Europe με γενικό τίτλο: Α Centered Approach to a Crisis]
Οι προκλήσεις
1. Δεν είναι όλες οι κρίσεις το ίδιο. Ούτε και όλες γεννούν τις ίδιες αντιδράσεις και στάσεις. Ο David Brooks υποστήριξε ότι “κάποιες καταστροφές, όπως τυφώνες και σεισμοί μπορούν να φέρουν τους ανθρώπους κοντά αλλά εάν η ιστορία μας διδάσκει κάτι τότε οι πανδημίες συνήθως απομακρύνουν τον έναν από τον άλλο”. Η συγκεκριμένη κρίση ανήκει στο δεύτερο είδος. Είναι μία κρίση που γεννά κοινωνικό φόβο και απόσταση. Ακούμε συχνά ότι ο κώδικας συμπεριφοράς μας είναι το να βλέπουμε τον εαυτό μας ως πιθανό φορέα. Η άλλη πλευρά αυτής της θεώρησης είναι φυσικά το να δούμε όλους τους άλλους ως πιθανούς φορείς και κατά συνέπεια ως απειλή. Είναι μια κρίση λοιπόν που χτυπά τον κοινωνικό ιστό. Κι εδώ βρίσκεται το παράδοξο. Από την μία το πρόβλημα αυτό μας θυμίζει το πόσο αλληλοεξαρτώμενοι είμαστε από τους άλλους και από την άλλη μας αποξενώνει από αυτούς. Αναδεικνύει την σπουδαιότητα του “δήμου” (επι-δημία / παν-δημία) αλλά και απελευθερώνει ένστικτα εγωϊστικού αμοραλισμού όταν αδειάζουμε τα ράφια για μας, αδιαφορώντας για τους άλλους. read more
Μαρ 13, 2020 | Θεολογία, Εκκλησία και Πόλη, Κοινωνία
Ακολουθούν λίγες σειρές στοχασμού με αφορμή δύο αποσπάσματα από δύο πολύ διαφορετικά έργα που εντούτοις ασχολούνται με ένα κοινό θέμα: μια πανδημία!
Ο Θουκυδίδης και η συμπύκνωση του χρόνου στο παρόν
Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο ο Θουκυδίδης περιγράφει τις συνέπειες του λοιμού στη ζωή των ανθρώπων. Γράφει, read more
Νοέ 6, 2019 | Εκκλησία και Πόλη, Πολιτισμός, Κοινωνία
Τις μέρες αυτές η εκκλησία μας ανέλαβε την διοργάνωση ενός συνεδρίου για τα Νότια Βαλκάνια, το Movement Day. Το βασικό του θέμα είναι το πώς η πόλη θα αγγιχθεί από το ευαγγέλιο. Μία από τις βασικές αρχές που διατυπώθηκαν είναι το ότι για να γίνει αυτό, έχει κομβική σημασία το πώς οι Χριστιανοί ζουν ανοιχτά την πίστη τους μέσα στην καθημερινότητά τους. Τι σημαίνει όμως αυτό; Είναι μόνο το να δίνουμε την μαρτυρία μας; Ένας από τους ομιλητές του συνεδρίου ήταν o Toni Gogu πρών υφυπουργός Δικαιοσύνης της Αλβανίας και νυν πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου των Τιράνων. Μας παρουσίασε το πώς νωρίς στην καριέρα του ήρθε αντιμέτωπος με την ερώτηση: έχει θέση ο Θεός μέσα στο δικαστικό σύστημα; Ενδιαφέρεται για αυτό; Κι αν ναι τι σημαίνει αυτό για κάποιον που θέλει να Τον ακολουθήσει; Η μαρτυρία του ήταν συναρπαστική και διδακτική. Δεν θα την αναπαράγω εδώ. Θα ήθελα όμως να σταθώ μόνο σε ένα σχόλιό του που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Μιλώντας για τον Δανιήλ που προσπαθεί να ζήσει ως πιστός μέσα στην Βαβυλώνα αναφέρθηκε στη συνήθεια του Δανιήλ να προσεύχεται με τα παράθυρα ανοιχτά προς την Ιερουσαλήμ. Συχνά, σχολίασε, θεωρούμε ότι αυτό το έκανε για να “στείλει” την προσευχή του προς την Ιερουσαλήμ. Ίσως αξίζει να σκεφτούμε ότι η κατεύθυνση ήταν η ακριβώς αντίθετη. Δηλαδή, το έκανε για να “φέρει” την Ιερουσαλήμ στην Βαβυλώνα. Τι σημαίνει άραγε για τον καθένα μας το να φέρουμε την “Ιερουσαλήμ” – δηλαδή τις αρχές και τον αέρα της πόλης του Θεού μέσα στην Βαβυλώνα της καθημερινότητάς μας; Απαντώντας αυτό το ερώτημα θα αρχίσουμε να διαμορφώνουμε μία θεολογία της εργασίας κάτι που έχουμε όλοι τόσο ανάγκη! read more
Οκτ 14, 2019 | Εκκλησία και Πόλη, Πολιτισμός, Η εκκλησία, Κοινωνία
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ομιλία που έκανε ο ποιμένας της εκκλησίας μας Γιώτης Κανταρτζής στην εκδήλωση για το “Έτος της Ανεκτικότητας” που οργάνωσε στην Αθήνα η πρεσβεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (η εικόνα είναι το λογότυπο του έτους Ανεκτικότητας που εορτάζουν οι χώρες του Κόλπου). read more
Αυγ 7, 2019 | Εκκλησία και Πόλη
Πήρα να διάβασω ξανά την κλασσική διατριβή του Μεγ. Αθανασίου Περί Ενανθρωπήσεως για άλλους λόγους. Την προσοχή μου τράβηξε ένα μικρό σχόλιο με το οποίο ξεκινά την παράγραφο 25. Από την παράγραφο 19 μέχρι και την 24 ασχολείται με κάτι που προφανώς παρεκκλίνει από την βασική προσέγγιση και μεθοδολογία του. Αντί να μείνει σε αυτό που έγινε, στο ιστορικό γεγονός, στην οικονομία των θείων ενεργειών – στην ενότητα αυτήν καταπιάνεται με ερωτήματα του είδους “τι θα γινόταν εάν”. Ασχολείται έτσι με το ερώτημα γιατί ο Χριστός πέθανε με τον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο πέθανε και όχι αλλιώς. Τι θα γινόταν εάν ο Χριστός δεν σταυρωνόταν από τους Ιουδαίους στα χρόνια του Πόντιου Πιλάτου αλλά πέθαινε με κάποιον άλλον τρόπο; Ασχολείται λοιπόν με τα ερωτήματα αυτά προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις, να επιχειρηματολογήσει εξηγώντας ότι ο Σταυρός ήταν ο μόνος ταιριαστός θάνατος που εκπληρώνει αυτό που ο Χριστός ήρθε να κάνει. Ολοκληρώντας την συζήτησή του αυτή και επιστρέφοντας στο θέμα του κάνει το εξής σχόλιο: “Και αυτά μεν προς τους μη Χριστιανούς οι οποίοι συνεχώς επιστρατεύουν επιχειρήματα” (Περί Ενανθρωπίσεως, 25). Εξηγεί στους αναγνώστες του ότι έκανε μία παρέκκλιση για χάρη των “έξωθεν”, όπως γράφει στο πρωτότυπο κείμενο. Αν και το κεντρικό ακροατήριό του είναι οι “έσω” δεν χάνει από το οπτικό του πεδίο του “έξωθεν” των οποίων τις ερωτήσεις ή τις αντιρρήσεις προσπαθεί να υποθέσει και να απαντήσει. Εδώ έχουμε μία από τις πιο σημαντικές αρχές που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον “δημόσιο λόγο” μας με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το κήρυγμα. Καλούμαστε να μιλούμε έχοντας στο νου μας και τους “έξωθεν”. Ποιες θα είναι οι πιθανές αντιρρήσεις τους; Ποια ίσως είναι τα σημεία που δεν θα καταλάβουν; Πού θα συμφωνήσουν και που θα διαφωνήσουν; Και πώς μπορούμε όλα αυτά όχι μόνο να τα προβλέψουμε αλλά και να τα συμπεριλάβουμε στην παρουσίασή μας; Αυτό δεν είναι μία στρατηγική που υποκινείται από σκοπιμότητα αλλά μία πράξη φιλοξενίας και ευγένειας προς αυτόν που δεν ανήκει στην “κοινότητά” μας. read more
Απρ 16, 2019 | Εκκλησία και Πόλη, Κοινωνία
Γράφοντας ένα άρθρο για την πολιτική θεωρία των Μεταρρυθμιστών διάβασα το βιβλίο “Για την Εγκόσμια Εξουσία” του Μαρτίνου Λούθηρου που έχουμε την τύχη να είναι μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις. Είναι χαρακτηριστικός ο υπότιτλός του: “Για την εγκόσμια εξουσία: και μέχρι που εκτείνεται η υπακοή μας σε αυτήν”. read more
