Α. Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ
1. Χαιρετισμός/Τελικές παρατηρήσεις
Ο χαιρετισμός απλώς δηλώνει ότι η επιστολή απευθύνεται στους Θεσσαλονικείς και προέρχεται από τον Παύλο. Επίσης, αναφέρονται ο Σίλας και ο Τιμόθεος ως παράλληλοι συγγραφείς της επιστολής μαζί με τον Παύλο.
2. Η ευχαριστία στον Θεό
Ο Παύλος εξηγεί στους Θεσσαλονικείς ότι οι ευχαριστίες του προς τον Θεό αφορούσαν την υπομονή και την αντοχή τους απέναντι στους διωγμούς τους.
“Αλλά κι εσείς μιμηθήκατε εμάς και τον Κύριο, γιατί, κάτω από σκληρό διωγμό, αποδεχτήκατε το κήρυγμα με τη χαρά που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Έτσι γίνατε υπόδειγμα σε όλους τους πιστούς της Μακεδονίας και της Αχαΐας” (Α’ Θεσσαλονικείς 1:6-7).
“Οπωσδήποτε θα θυμάστε, αδερφοί, τον κόπο και το μόχθο μας. Όταν σας κηρύτταμε το ευαγγέλιο του Θεού, παράλληλα εργαζόμασταν μέρα νύχτα, για να μην επιβαρύνουμε κανέναν από σας με τη συντήρησή μας. 10 Εσείς κι ο Θεός είστε μάρτυρες για το πόσο άγια, δίκαιη και άψογη ήταν η συμπεριφορά μας απέναντι σ’ εσάς που πιστέψατε” (Α’ Θεσσαλονικείς 2:9-10).
Γι’ αυτό ο Παύλος τους είπε πόσο ευτυχισμένος ήταν που τον είχαν δει με τα μάτια τους.
Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεό για το γεγονός ότι οι Θεσσαλονικείς είχαν αναγνωρίσει την εξουσία του.
“Γι’ αυτό κι εμείς ευχαριστούμε αδιάκοπα το Θεό, γιατί, όταν ακούσατε από μας το λόγο του, τον δεχτήκατε όχι ως ανθρώπινο λόγο αλλά ως λόγο του Θεού, όπως πραγματικά και είναι. Αυτός ο λόγος εκδηλώνεται με έργα σ’ εσάς που πιστεύετε” (Α’ Θεσσαλονικείς 2:13).
3. Η απουσία του Παύλου
Ο Παύλος βεβαιώνει τους Θεσσαλονικείς για το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον του γι’ αυτούς, το οποίο έδειξε στέλνοντας τον Τιμόθεο να τους επισκεφτεί. “Έτσι, μην αντέχοντας πια άλλο, αποφασίσαμε να μείνουμε μόνοι μας στην Αθήνα. Σας στείλαμε όμως τον αδερφό μας τον Τιμόθεο, υπηρέτη του Θεού και συνεργάτη δικό μας στη διάδοση του ευαγγελίου του Χριστού, για να σας ενθαρρύνει και να σας στηρίξει στην πίστη σας” (Α’ Θεσσαλονικείς 3:1-2).
Ο Παύλος εκφράζει μεγάλη χαρά για τα νέα που του είχε φέρει ο Τιμόθεος από τη Θεσσαλονίκη: Οι πιστοί έμεναν σταθεροί στο Ευαγγέλιο και επίσης ο Παύλος τους έλειπε τόσο όσο κι αυτοί έλειπαν σ’ αυτόν.
“…γιατί τώρα που μάθαμε πως εσείς μένετε σταθεροί κοντά στον Κύριο πήραμε ζωή. Με ποια λόγια θα μπορούσαμε να ευχαριστήσουμε το Θεό για σας, που να είναι αντάξια της μεγάλης χαράς που δοκιμάζουμε εξαιτίας σας ενώπιον του Θεού μας;” (Α’ Θεσσαλονικείς 3:8-9).
Ο Παύλος προσεύχεται για τους Θεσσαλονικείς ζητώντας από τον Πατέρα να «κατευθύνει την οδό» του ώστε να τους επισκεφτεί και πάλι.
