Άραγε, πώς θα έμοιαζε η ώρα της κυριακάτικης λατρείας χωρίς τα παιδιά; Κανείς δε θα έκλαιγε ούτε θα περπατούσε μέσα στην εκκλησία, δε θα βρίσκαμε χαρτιά από χειροτεχνίες ανάμεσα στα καθίσματα ή μέσα στα υμνολόγια, δε θα μαζεύαμε ψίχουλα από μπισκότα, ούτε θα χρειαζόταν να απαντάμε σε αμέτρητες ερωτήσεις. Σίγουρα, εάν τα παιδιά δεν ήταν εκεί, η ώρα της λατρείας θα έμοιαζε πολύ διαφορετική. Με απόλυτη ησυχία, χωρίς φασαρία και όλα σε τάξη. Παράλληλα, όμως, αυτή η τρομερή ησυχία θα ήταν η πρώτη ένδειξη ότι κάτι πηγαίνει πραγματικά λάθος στη ζωή της εκκλησίας.
Σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, τα παιδιά ποτέ δεν αποκλείονταν από το ποίμνιο της εκκλησίας. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του Ισραήλ, ο λαός γνώριζε ότι η λατρεία αφορούσε όλη την οικογένεια, καθώς κάθε μέλος της είχε συνάψει διαθήκη με τον Γιαχβέ (Έσδρας 10:1). Επίσης, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός κάλεσε τα παιδιά κοντά του, και μέσω αυτών εξήγησε τι σημαίνει να ανήκει κανείς στη βασιλεία του Θεού (Μάρκος 10:13-16). Ο Θεός επιθυμεί τα παιδιά να συμμετέχουν στη λατρεία, να γίνονται δέκτες υποσχέσεων, οδηγιών και ενθαρρυντικών λόγων που απευθύνονται προς αυτά (Εφεσίους 6:1-3, Κολοσσαείς 3:20).
Ωστόσο, μένοντας μόνο στη σκέψη ότι τα παιδιά είναι ευπρόσδεκτα στη λατρεία, τελικά δε διασφαλίζεται η ουσιαστική και εις βάθος συμπερίληψή τους στο ποίμνιο, ούτε καθίστανται οι υπόλοιποι πιστοί έτοιμοι να τα αγκαλιάσουν κατά το παράδειγμα του Ιησού. Οι γονείς χρειάζονται επίσης ενθάρρυνση προκειμένου να ξεπεράσουν τις προκλήσεις που συνεπάγεται η παρουσία των παιδιών στην εκκλησία. Ως χριστιανοί, οφείλουμε να τονίσουμε πως η συμμετοχή των παιδιών στην ώρα της λατρείας αφενός μεν είναι βιβλική, αφετέρου δε παίζει καίριο ρόλο στη μετέπειτα πορεία τους.
Πώς, όμως, επιτυγχάνεται αυτό;
1. Η κυριακάτικη λατρεία γεννά στα παιδιά την έννοια του «ανήκειν».
Τα παιδιά πιστών γονιών ποτέ δεν είναι μόνα τους. Ως μέλη χριστιανικών οικογενειών, έχουν ενσωματωθεί στην οικογένεια του Θεού (Α’ Κορινθίους 7:14). Ως κατ’ εικόνα δημιουργήματα του Θεού και αποδέκτες των θείων υποσχέσεων (Πράξεις 2:39), τα παιδιά είναι σε θέση, με τη χάρη του Θεού, να Τον δοξολογήσουν κατά τη διάρκεια της κυριακάτικης λατρείας (Ματθαίος 21:15).
Η ώρα της λατρείας δεν είναι σαν τα παιχνίδια στο λούνα παρκ, όπου για να ανέβει κάποιος πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ούτε είναι ένα πανεπιστήμιο με υψηλές και αυστηρές ακαδημαϊκές απαιτήσεις. Με ανάλογα κριτήρια φαίνεται πως σκέφτονταν οι μαθητές του Ιησού, καθώς πίστευαν πως τα παιδιά έπρεπε να συναντήσουν τον Χριστό όταν πια θα μεγάλωναν ηλικιακά και θα ωρίμαζαν πνευματικά. Όμως, ο Ιησούς σκεφτόταν εντελώς διαφορετικά: «Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σ’ εμένα. Μην τα εμποδίζετε. Γιατί η βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά» (Μάρκος 10:14).
Αγαπητοί γονείς, είναι τόσο όμορφο να φέρνετε τα παιδιά σας στη λατρεία, ώστε κι αυτά με τη σειρά τους να είναι μέρος του νέφους των μαρτύρων που δοξολογούν τον Θεό. Αυτός είναι άλλωστε ένας πολύ καλός τρόπος προκειμένου αυτή η αλήθεια να ενσταλαχτεί στις καρδιές τους. Πράγματι, τα μικρά παιδιά αδυνατούν να συλλάβουν κάθε έννοια που ακούν στην εκκλησία. Ωστόσο, ως τμήμα του συνόλου των πιστών, μαθαίνουν να αγαπούν τον Θεό αντί να Τον αποστρέφονται. Κατηχούνται, ώστε να ζουν «σαν ένα δέντρο φυτεμένο κοντά στο ρυάκι». Τελικά, και μόνο μέσω της συμμετοχής τους στη λατρεία αντιλαμβάνονται πως αποτελούν μέρος του σώματος του Χριστού.
2. Η κυριακάτικη λατρεία δημιουργεί στα παιδιά ουσιαστικές συνήθειες.
Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε ως μέλη μιας χριστιανικής εκκλησίας, η πάγια κυριακάτικη συνήθειά μας ήταν να ψάλλουμε ύμνους, να ακούμε κηρύγματα και να προσευχόμαστε μαζί με άλλους πιστούς. Τα παιδιά διαμορφώνουν τις συνήθειες τους ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Σε περίπτωση που αμφιβάλλετε, δοκιμάστε να αλλάξετε κάτι από την ρουτίνα τους και θα σας το επιβεβαιώσουν πολύ σύντομα!
Στην Β’ Προς Τιμόθεον 3:15 διαβάζουμε πως ο Τιμόθεος ξεκίνησε να μαθαίνει το περιεχόμενο των Γραφών ήδη από τη βρεφική του ηλικία. Έρευνες αποδεικνύουν πως τα σώματα των παιδιών συγκρατούν και θυμούνται εμπειρίες από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Έτσι, η συμμετοχή τους στη λατρεία από τη βρεφική τους ηλικία παίζει καίριο ρόλο στη διαμόρφωση της μετέπειτα πνευματικής τους πορείας. Ο William Gouge είπε: «Μέσω της μόρφωσης και της εκπαίδευσης των παιδιών από τη βρεφική τους ηλικία, μπορεί να αποφευχθεί πολύς κόπος στην πορεία, καθώς η συνεχής άσκηση μιας αρετής μετουσιώνεται σε μόνιμη συνήθεια».
Επίσης, στις Παροιμίες 22:6 δίνονται σαφείς οδηγίες στους γονείς σχετικά με τις συνήθειες των παιδιών τους. Επομένως, τα παιδιά που έμαθαν από νωρίς να συμμετέχουν στη λατρεία, δύσκολα θα ξεστρατίσουν από αυτό το μονοπάτι.
Έχω υπάρξει κοντά σε ηλικιωμένους πιστούς ανθρώπους που έχουν ξεχάσει σχεδόν τα πάντα εκτός από τις παιδικές αναμνήσεις τους. Ωστόσο, ακόμα και σε αυτήν την κατάσταση εύκολα μπορούσαν να ανατρέξουν πίσω, στις ώρες της κυριακάτικης λατρείας και να ψάλλουν μαζί μου τα λόγια του Ψαλμού 23.
3. Η κυριακάτικη λατρεία συστήνει τον Θεό στα παιδιά.
Ο Θεός υπόσχεται να συναντά τους πιστούς Του με έναν μοναδικό τρόπο κάθε φορά που αυτοί συναθροίζονται για να Τον λατρεύσουν. Πράγματι, εκείνη την ώρα ο Θεός είναι εκεί, κι εμείς, οι λατρευτές, Τον δοξάζουμε και Τον προσκυνούμε με δέος και ευλάβεια. Την ώρα της δοξολογίας γινόμαστε μαζί με τους αγγέλους και τους αγίους όλων των εποχών ένα σώμα, καθώς ψάλλουμε «Άγιος, Άγιος, Άγιος». Άραγε, γιατί να μην επιθυμούμε τα παιδιά μας να είμαι μέτοχοι αυτής της συνάντησης με τον Ιησού Χριστό, τον ιδρυτή και μεσίτη της νέας Διαθήκης και τον σωτήρα και λυτρωτή μας;(Εβραίους 12:22-24) Άλλωστε, διαβάζουμε στον Ψαλμό 8:2 πως: «από το στόμα των νηπίων και των βρεφών έκανες να βγει τέλειος ύμνος».
Ο Ιησούς αναφέρθηκε στον παραπάνω Ψαλμό, ώστε να τονίσει πως μερικές φορές τα παιδιά λατρεύουν τον Θεό καλύτερα από τους μεγαλύτερους σε ηλικία πιστούς (Ματθαίος 21:12-17). Καθώς, λοιπόν, ο κάθε ένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τη λατρεία του Θεού στην προσωπική του ώρα, η συλλογική λατρεία είναι ένα θείο κίνητρο, ώστε να αποδίδουμε σε Αυτόν τον αίνο και την τιμή που Του ανήκουν. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ό,τι είναι πνευματικά ωφέλιμο για τους μεγαλύτερους ηλικιακά λατρευτές, παραμένει ουσιώδες και σημαντικό και για τα μικρά παιδιά.
Η συμπερίληψη των παιδιών στην εκκλησία σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση, όμως είναι βιβλικά σωστή και απαραίτητη. Όπως οτιδήποτε άλλο κοπιώδες αλλά ορθό, η συμμετοχή των παιδιών στη λατρεία αποφέρει πλούσιο καρπό στη ζωή των μικρών λατρευτών.
του WILLIAM BOEKESTEIN, μετάφραση από το TGC
πηγή: https://www.thegospelcoalition.org/article/bring-children-worship/
