1. Η ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
Ο Παύλος είχε πλήρη επίγνωση της σημασίας της ιουδαϊκής του καταγωγής, πριν γίνει Χριστιανός.
“Περιτμήθηκα βρέφος οχτώ ημερών• γεννήθηκα Ισραηλίτης από τη φυλή Βενιαμίν• Εβραίος γέννημα θρέμμα• ως προς την εξήγηση του νόμου ανήκα στους Φαρισαίους” (Φιλιππησίους 3: 5 )
“Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγαλύτερο ζήλο για τις προγονικές μου παραδόσεις” (Γαλάτας1:14).
Ο Παύλος δεν θεωρούσε την ιουδαϊκή του ανατροφή ιδιαίτερα σημαντική μόνο πριν γίνει Χριστιανός, αλλά και μετά τη μεταστροφή του έτρεφε μεγάλο σεβασμό γι’ αυτήν την κληρονομιά.
Ο Παύλος πίστευε στο κύρος των Γραφών:
“Ανάμεσα στους Ιουδαίους συμπεριφέρθηκα σαν Ιουδαίος για να τους κερδίσω για το Χριστό• κι ενώ εγώ ο ίδιος δεν είμαι πια κάτω από την εξουσία του νόμου, ανάμεσα σ’ αυτούς που είναι συμπεριφέρθηκα σαν να ήμουν και εγώ, για να τους κερδίσω για το Χριστό” (Α’ Κορινθίους 9:20).
Έμεινε σταθερός στην εβραϊκή πεποίθηση ότι ο Θεός μια μέρα θα στείλει τον Μεσσία, τον μέγα γιο του Δαβίδ, που θα σταματήσει τα δεινά του Ισραήλ και θα επεκτείνει τη βασιλεία του Θεού σε όλα τα Έθνη.
