Η ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Σύμφωνα με αυτήν, επανεκτιμάται η ιδέα ότι η σειρά της σωτηρίας ήταν κεντρικής σημασίας στη θεολογία του Παύλου και όχι τόσο η ιστορία της σωτηρίας.
1. Η ορολογία της εσχατολογίας του Παύλου
Ο όρος «εσχατολογία» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «έσχατος», δηλαδή «τελευταίος».
Στην παραδοσιακή συστηματική θεολογία, ο όρος «εσχατολογία» χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να αναφερθεί στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής που αφορά τη δεύτερη έλευση του Χριστού. Όταν όμως μιλούμε για την εσχατολογική προσέγγιση του Παύλου, πρέπει να επεκτείνουμε τον όρο, ώστε να συμπεριλάβουμε πολύ περισσότερα από τη δεύτερη έλευση του Χριστού.
2. Η δομή της εσχατολογίας του Παύλου
α. Η προέλευση της εσχατολογίας του Παύλου
Οι Ιουδαίοι θεολόγοι:
«Ο αιών ούτος» → «Μεσσίας» → «Ο μελλοντικός αιών»
• «Ο αιών ούτος» της αμαρτίας και των βασάνων (αυτός ο αιώνας)
• «Ο μελλοντικός αιών» των ευλογιών (ο αιώνας που θα έρθει)
• Η εμφάνιση του Μεσσία θα αποτελούσε ένα κρίσιμο σημείο καμπής ανάμεσα στις δύο αυτές εποχές.
Ο Παύλος είχε την ίδια βασική άποψη για τις δύο εποχές της ιστορίας:
• Β’ Κορινθίους 4:4
• Α’ Κορινθίους 1:20
• Α’ Τιμόθεο 6:19
• Εφεσίους 2:7
• Εφεσίους 1:21
Πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα, πάνω από καθετί που ανήκει όχι μόνο στον τωρινό αλλά και στο μελλοντικό κόσμο (Εφεσίους 1:21).
β. Η ανάπτυξη της εσχατολογίας του Παύλου
Η μετάβαση από αυτήν την εποχή στη μελλοντική δεν ήταν μια απλή αλλαγή από τη μια εποχή στην επόμενη. Αντίθετα, περιλάμβανε μια χρονική περίοδο που και οι δύο εποχές εξελίσσονταν ταυτόχρονα.
