Καθώς τα παιδιά μου μεγαλώνουν, όλες αυτές οι καθημερινές αλλαγές με έκαναν να σκεφτώ για την πατρότητα και τις προκλήσεις που με περιμένουν. Στο μυαλό μου έρχονται τα διάφορα μοντέλα πατρότητας που έχω δει και θαυμάσει τα προηγούμενα χρόνια. Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνους τους πατέρες αξιοθαύμαστους; Τι τους ξεχώρισε; Τι έλεγαν στα παιδιά τους; Από τα μοντέλα αυτά έχω συγκεντρώσει επτά πράγματα που λέει ένας καλός πατέρας.
Σε αγαπώ. Λίγα πράγματα είναι πιο σημαντικά για ένα παιδί από το να ξέρει που βρίσκεται σε σχέση με τους γονείς του. Καθώς σκέφτομαι την παιδική μου ηλικία, θυμάμαι αρκετούς φίλους που ζούσαν με την αβεβαιότητα στη σχέση με τους γονείς τους και ειδικότερα με τους πατέρες τους. Χρειαζόντουσαν να ακούσουν λόγια αγάπης και αποδοχής. Είδα όμως και άλλα παιδιά που είχαν πλήρη εμπιστοσύνη σε αυτή την αγάπη και την αποδοχή. Την διαφορά έκαναν μόνο δυο λέξεις που λέγονταν συχνά: «Σε αγαπώ». Οι άντρες μπορεί να είναι γεμάτοι περηφάνια και να αποφεύγουν αυτές τις λέξεις. Όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το κάνουν! Όσο άβολο και αν είναι, τόσο πιο επείγον είναι. Από τους μπαμπάδες που θαυμάζω, έχω μάθει πως ένας καλός πατέρας λέει «Σε αγαπώ» και το λέει συχνά!
Έλα να το φιλήσω. Ακόμα και ως παιδί θυμάμαι πως παρατηρούσα δύο διαφορετικά είδη μπαμπάδων. Όταν τα παιδιά έπεφταν και χτυπούσαν τα γόνατα τους, υπήρχαν δύο είδη αντιδράσεων που έβλεπα. Κάποιοι μπαμπάδες σήκωναν τα παιδιά τους, τα έβαζαν όρθια και τους έλεγαν να το ξεπεράσουν. «Μια χαρά είσαι, δεν έγινε τίποτα!» Ήθελαν τα παιδιά τους να σκληραγωγηθούν. Υπήρχαν και άλλοι μπαμπάδες που σήκωναν τα παιδιά τους, τα κρατούσαν αγκαλιά, τα παρηγορούσαν κι έλεγαν «Έλα να το φιλήσω». Αυτοί οι μπαμπάδες ήθελαν τα σκληρά παιδιά τους να μαλακώσουν. Σίγουρα υπάρχουν φορές που λες στο παιδί σου να το ξεπεράσει, αλλά υπάρχουν ακόμα περισσότερες φορές που δείχνεις αγάπη και ενδιαφέρον πάνω από τα παιδικά χτυπήματα και τις γρατσουνιές αλλά και πάνω στα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν καθώς μεγαλώνουν. Από τους μπαμπάδες που θαυμάζω έμαθα την αξία του να λες «Έλα να το φιλήσω». (Προφανώς, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, το λεξιλόγιο προσαρμόζεται…)
Έλα μαζί μου. Υπάρχουν τόσα πράγματα στη ζωή που καλύτερα δείχνονται παρά διδάσκονται. Συχνά ο καλύτερος τρόπος για να εκπαιδεύσεις ένα παιδί, είναι να το κάνεις μέρος της ζωής σου. Ένας πατέρας που θαυμάζω μου έμαθε τη διαφορά του να είμαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα παιδιά μου από το να χέρι με χέρι. Βίωσα το να είμαι χέρι με χέρι με τον πατέρα μου που συχνά με έπαιρνε στις υποχρεώσεις του ή ακόμα καλύτερα στη δουλειά του. Αυτό με βοήθησε να δω την αξία της σκληρής δουλειάς και την αξία να χτίζεις σχέσεις με πελάτες, προμηθευτές και τόσα ακόμα πράγματα. Μπόρεσα να δω πως η δουλειά ήταν μία προέκταση της υπόλοιπης ζωής του, και όχι ένα κομμάτι της ζωής που ήταν ανεξάρτητο από τα υπόλοιπα. Οι πατέρες που θαυμάζω, είναι αυτοί που λένε στα παιδιά τους «Έλα μαζί μου» και που τα προσκαλούν στην καθημερινότητα τους.
Παρακαλώ συγχώρεσε με. Κάθε πατέρας αμαρτάνει σε καθένα από τα παιδιά του. Πιθανόν το κάνει κάθε μέρα. Δυστυχώς, η αμαρτία είναι αναπόφευκτη, όπως ο θάνατος και οι φόροι. Οι πατέρες χρειάζεται να έχουν τη συνήθεια να αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους στα παιδιά τους και να ζητούν συγχώρεση. Όμως, καθώς σκέφτομαι προς τα πίσω, έχω δει κι έχω ακούσει ελάχιστους μπαμπάδες να ζητούν συγχώρηση. Μόνο λίγους γνώρισα που αναγνωρίζουν την αμαρτία τους και ζητούν συγχώρεση γι’ αυτή. Καθώς σκέφτομαι τα δεκατέσσερα χρόνια της πατρότητάς μου, το βλέπω πολύ λίγο και σε μένα. Στην πράξη είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι στη θεωρία. Ο καλός μπαμπάς είναι αυτός που ταπεινά λέει στα παιδιά του «Παρακαλώ, συγχώρεσε με».
Σε συγχωρώ. Όπως κάθε πατέρας αμαρτάνει σε καθένα από τα παιδιά του, έτσι κάθε παιδί αμαρτάνει στον πατέρα του. Ο πατέρας που ζητάει συγχώρεση θα πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει συγχώρεση. Κάθε πατέρας τιμωρεί το παιδί του κατά καιρούς, αλλά πολλοί πατέρες τα τιμωρούν με τον λάθος τρόπο – με το να κρατούν κακία ή αφήνοντας το παιδί να υποφέρει, χωρίς να φέρνουν τη συγχώρεση και την αποκατάσταση. Τα παιδιά μας χρειάζονται τη συγχώρεση και χρειάζονται να αισθανθούν τη χαρά της αποκατάστασης της σχέσης. Στο μυαλό μου έρχεται ένας πατέρας που ξέρω -ένας από αυτούς που θαυμάζω- που μου έμαθε πως ένας καλός πατέρας δεν λέει απλά «Είναι εντάξει», αλλά ξέρει να λέει «Σε συγχωρώ».
Ας προσευχηθούμε. Είναι ένας πατέρας που θαυμάζω, τον οποίο έχω συναντήσει μόνο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων που έχει γράψει. Από όλα που έχει γράψει, αυτό που με κέντρισε περισσότερο είναι ο τρόπος που προσεύχεται για τα παιδιά του. Έχει ξεχωριστό χρόνο κάθε εβδομάδα για κάθε παιδί, τους κάνει βαθιές ερωτήσεις και προσεύχεται μαζί τους. Αυτό είναι μία υπέροχη συνήθεια. Και στο ρυθμό της καθημερινότητας, με όσα συμβαίνουν, δεν χάνει ευκαιρία για να τα οδηγήσει να ζητούν τη δύναμη του Θεού, τη βοήθειά Του και τη σοφία Του. Με αυτό τον τρόπο τα διδάσκει την καλύτερη και βαθύτερη μορφή εξάρτησης από την καλύτερη και μεγαλύτερη πηγή βοήθειας στον κόσμο. Έχω μάθει από αυτόν πως ο καλός πατέρας αρπάζει κάθε ευκαιρία για να πει «Ας προσευχηθούμε».
Δεν μπορείς μόνος σου. Ζούμε σε μία εποχή που οι γονείς είναι υπερβολικοί στο να επαινούν τα παιδιά τους και να τους λένε «Μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε». Αλλά ο καλός πατέρας διαβεβαιώνει τα παιδιά του πως στο πιο σημαντικό ζήτημα δεν μπορούν. Απλά δεν μπορούν μόνα τους. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις κάθε χριστιανού πατέρα είναι να δείξει στα παιδιά του πως η συμπεριφορά είναι αντανάκλαση της καρδιάς και πως το παιδί δεν μπορεί μόνο του να αλλάξει την καρδιά του. Και εδώ το Ευαγγέλιο είναι τόσο πολύτιμο, επειδή ξεκινάει με αυτή την αδυναμία, οδηγεί άμεσα στο αίμα και τη δικαίωση του Ιησού Χριστού και μετά στην ικάνωση από το Άγιο Πνεύμα. Οι πατέρες που αγαπώ και θαυμάζω είναι αυτοί που διαβεβαιώνουν τα παιδιά τους λέγοντας «Δεν μπορείς μόνος σου» και αμέσως τα οδηγούν στο Ευαγγέλιο και στον Σωτήρα που μπορεί να το κάνει.
του Tim Challies (απόδοση από τα αγγλικά)