Ερμηνευτικά

“Ο Ιησούς του απάντησε: ‘Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο'” (Λουκάς 23:43)                                                 Ο δεύτερος λόγος του Χριστού στον Σταυρο                               

“Πρόσεχε τις παρέες σου”. “Οι κακές συναστροφές φθείρουν τα χρηστά ήθη”. Αυτά επιτάσσουν οι ηθικοί κανόνες. Κι όμως ο Χριστός πέρασε την ζωή του ανάμεσα σε ανθρώπους που θα θεωρούσαμε προβληματικούς, ανυπόλυπτους. Ανθρώπους αν όχι επικίνδυνους τότε σίγουρα στα όρια της καθωσπρέπει κοινωνίας. Έτσι δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι πεθαίνει και ανάμεσα σε τέτοιους! Σύμφωνα με τους ευαγγελιστές Μάρκο και τον Ματθαίο ήταν δύο “ληστές” Ο Λουκάς τους ονομάζει “κακούργους”

Πώς μπορεί η “αγιότητα” να είναι τόσο κοντά, κυριολεκτικά ανάμεσα σε μία τόσο έκδηλη και ωμή έκφραση της κακίας και της αμαρτίας.Η εικόνα του Χριστού ανάμεσα σε δύο “κακούργους” είναι σκανδαλώδης και ανεξήγητη. Η εικόνα όμως αυτή βρίσκεται στην καρδιά του ευαγγελίου! Η εικόνα αυτή και ότι φυσικά αυτή συμβολίζει είναι το θέμα του ευαγγελίου. Αν και μας προκαλεί δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Αιώνες πριν ο προφητικός λόγος οραματίστηκε μία τέτοια συνθήκη: “Επειδή ο ίδιος τη ζωή του στο θάνατο την έδωσε και δέχτηκε να συγκαταλεχθεί με τους αμαρτωλούς” (Ησαΐας 53:12). Ο Ιησούς δεν “συγκαταλέχθηκε” με τους ευηπόληπτους, αξιοπρεπείς, αποδεκτούς, σημαντικούς, πρωτοκλασσάτους…Συγκαταλέχθηκε με τους αμαρτωλούς. Υψώθηκε “έξω από την πύλη… έξω από το στρατόπεδο” (Εβρ. 13:13). Μακριά από τις καλές γειτονιές και τις πλούσιες συνοικίες…

Ο Λουκάς μας βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα τους δύο ληστές. Και το κάνει προσκαλώντας μας ή πιο σωστά προκαλώντας μας να δούμε τους εαυτούς μας μέσα από αυτούς.  Ή ακόμη πιο σωστά να δούμε τον Εσταυρωμένο μέσα από τα μάτια τους. Ο ένας βλέπει στον σταυρό ότι και οι υπόλοιποι. Αδυναμία, απώλεια, ντροπή, εξευτελισμό. Ο Μεσσίας δεν μπορεί να έχει σχέση με αυτό. Ο άλλος βλέπει δόξα, συγχώρηση, το άνοιγμα του ουρανού προς την γη, θεία προσφορά. Και ίσως το πιο παράδοξο από όλα: βλέπει έναν βασιλιά. Είναι εντυπωσιακό αυτό που ζητά: “θυμήσου με όταν έρθεις στη βασιλεία Σου!”

Ο ένας θέλει τον Μεσσία για να γλυτώσει ώστε να επιστρέψει στη ζωή του, να συνεχίσει την πορεία του. Άρα δεν θέλει “τον” Μεσσία αλλά θέλει κάτι “από τον” Μεσσία. Ο άλλος καταλαβαίνει ότι δίπλα του υπάρχει η Πόρτα σε έναν άλλο τρόπο, σε μία άλλη ζωή, σε μια άλλη βασιλεία.  Ανοίγεται, αφήνεται, παραδίδεται προς αυτήν.

Και ο Ιησούς του λέει “Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο”