Άρθρο της Christina Embree
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, μερικές φορές τα παιδιά μου πιστεύουν ότι η εκκλησία είναι βαρετή. Το μεσαίο παιδί μου σίγουρα έχει αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του μπαμπά της ακριβώς στην μέση της λατρείας στις 9.30 το πρωί. Το μεγαλύτερο παιδί μου φτιάχνει τις πιο εντυπωσιακές ζωγραφιές που έχετε δει κατά τη διάρκεια της υμνωδίας. Και το μικρότερο, έχει την συνήθεια να ακουμπάει τα πάντα: υμνολόγια, έντυπα ανακοινώσεων, μαλλιά αγνώστων…
Τότε όμως γιατί κάνω τόση μεγάλη προσπάθεια, ώστε τα παιδιά να συμμετέχουν στην κυριακάτικη λατρεία; Προφανώς βαριούνται. Προφανώς τους αναγκάζω να κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει και πιθανώς τους τραυματίζω για μια ζωή όσο αφορά την παρακολούθηση της λειτουργίας. Δεν θα ήταν καλύτερο γι’ αυτά να βρίσκονται κάπου αλλού, με άλλα παιδιά σε ένα διαφορετικό δωμάτιο, όπου μπορούν να περάσουν καλά, έτσι ώστε να θέλουν να έρθουν στην εκκλησία;
Από αυτές τις ερωτήσεις προκύπτουν πολλά ζητήματα. Επίσης περιέχουν πολλές πεποιθήσεις που έχουμε σχετικά με τους λόγους για τους οποίους πηγαίνουμε στην εκκλησία, πώς θα έπρεπε να μοιάζει η εκκλησία, πώς λειτουργούν τα παιδιά κλπ. Ωστόσο, θα σας πω τον δικό μου απλό λόγο που θέλω τα δικά μου παιδιά να συμμετέχουν στη λατρεία.
Επειδή είναι μέλη του σώματος του Ιησού Χριστού.
Είναι πραγματικά απλό. Το καθένα από τα παιδιά μου έχει ομολογήσει την πίστη του, με τον κατάλληλο τρόπο για την ηλικία και το επίπεδο κατανόησής του, λέγοντας ότι αγαπούν τον Θεό και θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Είναι μέρος της εκκλησίας. Η εκκλησία τους έχει ανάγκη. Και αυτά έχουν ανάγκη την εκκλησία.
Μερικές φορές, κι εγώ πιστεύω ότι η εκκλησία είναι βαρετή.
Παραδέξου πως κι εσύ το σκέφτεσαι αυτό! Ας είμαστε ειλικρινείς. Μερικές φορές δυσκολευόμαστε πολύ να συμμετέχουμε στη λατρεία και μερικές φορές μας είναι δύσκολο ακόμα και να μείνουμε ξύπνιοι. Ευχόμαστε να μπορούσαμε να ξαπλώσουμε στην αγκαλιά του μπαμπά μας και να πάρουμε έναν υπνάκο κατά τη διάρκεια του κηρύγματος.
Όμως, οι περισσότεροι ενήλικες που γνωρίζω, ειδικά οι ενήλικες που θέλουν να ωριμάσουν στην πίστη τους και να είναι ενεργοί στην πορεία τους με τον Χριστό, δεν θα άφηναν το γεγονός ότι η εκκλησία είναι “βαρετή” να τους αποτρέψει από το να πάνε. Επειδή αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο πηγαίνουμε στην εκκλησία. Δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία για μια δόση αδρεναλίνης ή για διασκέδαση. Δεν πάμε στην εκκλησία για να νιώσουμε ενθουσιασμό ή συγκίνηση. Δεν λέω ότι αυτές οι καταπληκτικές στιγμές δεν συμβαίνουν ποτέ, αλλά δεν είναι ο λόγος για τον οποίο πηγαίνουμε.
Και αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο τα παιδιά μου πηγαίνουν στην εκκλησία. Φυσικά, προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ να τους βοηθήσω να συμμετέχουν στη λατρεία. Και συνεχίζουμε να εξερευνούμε περισσότερους τρόπους για να προσελκύσουμε τα παιδιά και τους νέους σε ενεργή συμμετοχή στη λατρεία.
Όμως ακόμα και αν τα κάνουμε όλα τέλεια, πιθανότατα κάποιες μέρες τα παιδιά θα πουν ότι η εκκλησία είναι βαρετή. Και αυτό είναι εντάξει. Επειδή κάποιες μέρες το σχολείο είναι βαρετό, και το σπίτι είναι βαρετό, και η ζωή είναι βαρετή.
Αν δεν βαριόμασταν ποτέ, αν συνεχώς διασκεδάζαμε και ήμασταν απασχολημένοι, τότε πως θα βρίσκαμε ποτέ τον χρόνο να “ησυχάσουμε και να γνωρίσουμε ότι Αυτός είναι ο Θεός” (Ψαλμοί 46:10)
Αν σε προβληματίζει η σκέψη να φέρεις τα παιδιά σου στην λατρεία, επειδή φοβάσαι ότι θα πουν πως είναι βαρετή, μην το κάνεις. Το να βαριέται κανείς δεν είναι το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο. Όμως, υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές προτάσεις για το πως μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να συμμετέχει ενεργά στη λατρεία, έτσι ώστε το να βαριέται και το να αισθάνεται ότι μένει εκτός να μην είναι απαραίτητα ταυτόσημα.
Τι κάνουμε όταν τα παιδιά λένε ότι η εκκλησία είναι βαρετή;
Τα παιδιά δεν χρειάζεται απλά να κάθονται και να υπομένουν τη λατρεία. Μπορούν να προσκληθούν να συμμετέχουν σε αυτήν την εμπειρία και, κατά την άποψή μου, αν τους βοηθήσουμε με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ανακαλύψουμε ότι κι εμείς κερδίζουμε περισσότερα από τη λατρεία.
- Καθίστε μπροστά μπροστά έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να βλέπουν και να ακούν ευκολότερα. Βαριούνται όταν κοιτούν μόνο το πίσω μέρος των κεφαλιών των υπολοίπων.
- Με χαμηλή φωνή εξηγείστε μέρη της λατρείας και τις πράξεις των ποιμένων, ψιθυρίστε τους το κήρυγμα με λέξεις που μπορούν να καταλάβουν.
- Τραγουδήστε δυνατά τους ύμνους/τραγούδια, προσευχηθείτε και απαντήστε φωναχτά σε ερωτήσεις, τα παιδιά μαθαίνουν παρακολουθώντας εσάς.
- Αν πρέπει να αποχωρήσετε από την αίθουσα, νιώστε άνετα να το κάνετε. Επίσης νιώστε άνετα να έρθετε ξανά!
- Αφήστε τα παιδιά σας να ζωγραφίζουν και να χρωματίζουν στην εκκλησία. Πολλές φορές όταν τα χέρια τους είναι απασχολημένα το μυαλό τους αντιλαμβάνεται περισσότερα από όσο νομίζουμε.
Πολλές φορές γονείς μου λένε, “Νόμιζα ότι το παιδί μου δεν άκουγε τίποτα στην λατρεία, αλλά αργότερα είπε σχεδόν λέξη προς λέξη κάτι που μας είπε ο ποιμένας!”
Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολλά περισσότερα από όσα τους αναγνωρίζουμε.
Τα παιδιά μαθαίνουν όλη την ώρα. Σε παρακολουθούν, σε ακούν και σε μιμούνται.
Την επόμενη φορά που το παιδί σου θα πει “Δεν θέλω να πάω. Η εκκλησία είναι βαρετή!” (και θα το πουν, γιατί είναι παιδιά) δώσε του μια αγκαλιά. Πες του “Το ξέρω ότι μερικές φορές μπορεί να είναι βαρετά. Όμως δεν πάμε γι’ αυτό στην εκκλησία. Πάμε επειδή είμαστε μέρος του σώματος του Χριστού. Και εσύ είσαι ένα σημαντικό κομμάτι του σώματος του Χριστού. Αν δεν πας στην εκκλησία, ένα κομμάτι θα λείπει. Ποιός ξέρει; Ο Θεός μπορεί να σε χρησιμοποιήσει σήμερα για να ενθαρρύνει κάποιον που είναι λυπημένος, να διδάξει κάποιον που χρειάζεται να μάθει, να αγαπήσει κάποιον που χρειάζεται να αγαπηθεί. Ο Θεός μπορεί να μιλήσει σε εσένα αν ακούσεις προσεκτικά. Είσαι ξεχωριστός για τον Θεό και για εμάς, και σε χρειαζόμαστε εκεί! “
Και, όποτε χρειάζεται, υπενθύμισε και στον εαυτό σου αυτή την αλήθεια!
Για το Κυριακό Σχολείο Α’ ΕΕΕ, μετάφραση από τα αγγλικά: Δανάη Θειοπούλου, επιμέλεια: Γιάννης Τζαμτζής
