3. Κακή συμπεριφορά στη λατρεία
α. Οι ρόλοι των φύλων
Μια οδηγία που τους έδωσε ήταν σχετική με τη χρήση καλύμματος της κεφαλής στη διάρκεια της προσευχής.
“Οι άντρες, όταν προσεύχονται ή προφητεύουν με κάλυμμα στο κεφάλι, ντροπιάζουν το Χριστό. Και κάθε γυναίκα που προσεύχεται ή προφητεύει χωρίς κάλυμμα στο κεφάλι, ντροπιάζει τον άντρα της, γιατί δε διαφέρει σε τίποτα από τη γυναίκα που έχει το κεφάλι της ξυρισμένο” (Α’ Κορινθίους 11:4-5).
β. Πνευματικά χαρίσματα
Ο Παύλος με επιμονή υποστήριξε ότι αν οι πιστοί δεν άκουγαν ο ένας τον άλλον και δεν φέρονταν με σεβασμό ο ένας στον άλλο, δεν θα ωφελούνταν από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
“Σε ποιο συμπέρασμα λοιπόν καταλήγουμε, αδερφοί; Όταν έχετε λατρευτική σύναξη, ότι έχει να πει ο καθένας, είτε ψαλμό είτε διδασκαλία είτε αποκάλυψη είτε γλωσσολαλία είτε εξήγηση του νοήματος των γλωσσών, όλα να γίνονται με σκοπό την οικοδομή της εκκλησίας. Στην περίπτωση μάλιστα της γλωσσολαλίας, δεν πρέπει να λαλούν περισσότεροι από δύο ή το πολύ τρεις με τη σειρά, ο ένας μετά τον άλλο, και κάποιος να εξηγεί αυτά που λένε. Αν δεν υπάρχει κάποιος με το χάρισμα να εξηγεί, τότε αυτός που λαλεί γλώσσες να σιωπά μέσα στην εκκλησία, και ας μιλάει μόνο μέσα του για τον εαυτό του και για το Θεό. Από τους προφήτες να μιλούν δύο ή τρεις• οι άλλοι να κρίνουν όσα ειπώθηκαν. Αν αποκαλυφθεί ένα μήνυμα σε κάποιον που κάθεται την ώρα που ένας άλλος μιλάει, τότε ο προηγούμενος να σωπάσει. Μπορείτε όλοι, ο ένας μετά τον άλλο, να δίνετε τα μηνύματα που δέχεστε από το Θεό, ώστε όλοι να μαθαίνουν και όλοι να ενισχύονται. Γιατί αυτά τα μηνύματα μπορούν οι προφήτες να τα βάλουν σε τάξη. Ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας αλλά ειρήνης” (Α’ Κορινθίους 14:26-33).
γ. Ειδωλόθυτα
Ο Παύλος, βέβαια, επέμεινε ότι οι ειδωλολατρικές θυσίες δεν μόλυναν το κρέας και ότι οι Χριστιανοί θα μπορούσαν να το φάνε με την προϋπόθεση ότι δεν το έκαναν ως πράξη λατρείας προς τα είδωλα. Αλλά επίσης τους προειδοποιούσε ότι, αν τα κίνητρά τους δεν ήταν σωστά, η επιλογή τους αυτή ήταν πράξη ειδωλολατρική.
“Ωστόσο δεν έχουν όλοι τη σωστή γνώση• μερικοί μάλιστα, που δεν έχουν ακόμα αποβάλει τη συνήθεια της ειδωλολατρίας, τρώνε τα ειδωλόθυτα σαν να ήταν κάτι ιερό, και η συνείδησή τους που είναι αδύνατη, τους κάνει να νιώθουν μολυσμένοι” (Α’ Κορινθίους 8:7).
“Πράγματι, αν κάποιος, απ’ αυτούς δει εσένα, που έχεις τη «γνώση», να κάθεσαι στο τραπέζι ενός ειδωλολατρικού ναού, η συνείδησή του, αφού αυτός είναι αδύνατος, δε θα παρασυρθεί από το παράδειγμά σου και δε θα παρακινηθεί να τρώει τα ειδωλόθυτα; Αμαρτάνοντας όμως μ’ αυτό τον τρόπο απέναντι στους αδερφούς και πληγώνοντας τη συνείδησή τους που είναι αδύνατη, αμαρτάνετε απέναντι στον ίδιο το Χριστό” (Α’ Κορινθίους 8:10,12).
4. Απόρριψη της αποστολικής εξουσίας του Παύλου
Οι Κορίνθιοι πιστοί απέρριπταν την εξουσία του Παύλου ως αποστόλου. Αυτό ίσως να ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημά τους. Το θέμα εμφανίζεται και στις δυο επιστολές.
“Πάρτε παράδειγμα εμένα. Δεν είμαι απόστολος; δεν είμαι ελεύθερος; δεν είδα αναστημένο τον Ιησού, τον Κύριό μας; δεν είστε εσείς ο καρπός του κόπου μου στην υπηρεσία του Κυρίου; Κι αν ακόμα άλλοι αρνούνται να με αναγνωρίσουν ως απόστολο, για σας οπωσδήποτε είμαι• γιατί η ίδια η ύπαρξη της εκκλησίας σας είναι η απόδειξη πως είμαι απόστολος. Να πώς απολογούμαι σ’ αυτούς που αμφισβητούν και συζητούν την αυθεντία μου ως αποστόλου” (Α’ Κορινθίους 9:1-3).
“Για ποιο λόγο; μήπως γιατί δε σας αγαπώ; Ο Θεός ξέρει ότι σας αγαπώ. Αυτό το κάνω, και θα συνεχίσω να το κάνω, για να αφαιρέσω την αφορμή από κείνους που γυρεύουν αφορμή για να δείξουν ότι το έργο τους για το οποίο καυχώνται είναι σαν το δικό μας”(Β’ Κορινθίους 12:11-12).
Οι ψευδαπόστολοι ισχυρίζονταν ότι είχαν την ίδια εξουσία με τον Παύλο και τους άλλους νόμιμους αποστόλους. Και βέβαια δίδασκαν ένα ψεύτικο ευαγγέλιο που παραπλανούσε πολλούς Κορίνθιους πιστούς, ώστε να ακολουθούν έναν αμαρτωλό τρόπο ζωής και σκέψης.
“Αυτό το κάνω, και θα συνεχίσω να το κάνω, για να αφαιρέσω την αφορμή από κείνους που γυρεύουν αφορμή για να δείξουν ότι το έργο τους για το οποίο καυχώνται είναι σαν το δικό μας. Δεν είναι, λοιπόν, μεγάλο πράγμα όταν και οι υπηρέτες του σατανά μεταμφιέζονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης. Το τέλος τους θα είναι ανάλογο με τα έργα τους” (Β’ Κορινθίους 11: 12-15).
Αν οι Κορίνθιοι πίστευαν τους ψευδαπόστολους και απέρριπταν τη διδασκαλία του Παύλου, τότε θα αρνούνταν και τον Χριστό και το Ευαγγέλιο.
