ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
«Ήδη αλλά όχι ακόμα»: κάποια θέματα των ημερών του τέλους είχαν ήδη πραγματοποιηθεί εν Χριστώ, ενώ άλλα δεν είχαν πραγματοποιηθεί ακόμα.
1. «Ήδη»:
Αυτό φανερώνεται με πολλούς τρόπους. Θα αναφέρουμε τρεις περιπτώσεις που βρίσκουμε το θέμα αυτό στις επιστολές του Παύλου.
α. Πρώτον, το τελικό στάδιο της βασιλείας του Θεού άρχισε, όταν ο Ιησούς ανελήφθη στον ουράνιο θρόνο Του.
“Τη δύναμή του αυτή την έδειξε με το να αναστήσει το Χριστό από τους νεκρούς και να τον βάλει να καθίσει στα δεξιά του στον ουρανό, πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα, πάνω από καθετί που ανήκει όχι μόνο στον τωρινό αλλά και στο μελλοντικό κόσμο” (Εφεσίους 1:20-21).
β. Μια δεύτερη περίπτωση που βλέπουμε ότι η μελλοντική εποχή είναι ήδη εδώ, αποτελεί το γεγονός ότι ήδη έχουμε στην παρούσα εποχή μια πρόγευση της αιώνιας κληρονομιάς μας εν Αγίω Πνεύματι.
“Κι είναι το Πνεύμα εγγύηση για την κληρονομιά μας, για το μελλοντικό λυτρωμό μας. ΄Ετσι θα υμνείται και θα δοξάζεται το μεγαλείο του Θεού” (Εφεσίους 1: 14).
γ. Τέλος, ο Παύλος επίσης τόνισε το γεγονός ότι ο Χριστός εγκαινίασε τη νέα δημιουργία που έχει σχέση με τη μελλοντική εποχή.
“Καινούριο θα δημιουργήσω ουρανό, καινούρια γη• τα περασμένα, τα παλιά, θα ξεχαστούνε, και πια κανείς δε θα τα σκέφτεται” (Ησαϊας 65:17).
“Όταν κάποιος ανήκει στον Χριστό είναι μια καινούρια δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν• όλα έχουν γίνει καινούρια” (Β’ Κορινθίους 5:17 ).
2. «Ήδη και όχι ακόμα»
Ο Παύλος πιστεύει ότι οι ευλογίες των τελευταίων ημερών δεν είχαν ακόμα έρθει σε όλη τους την πληρότητα. Έτσι, προσδοκούσε την επιστροφή του Χριστού ως την εποχή κατά την οποία ο Χριστός θα έφερνε τις τελικές κρίσεις και ευλογίες.
Ας αναφερθούμε σε τρεις περιπτώσεις στις οποίες βλέπουμε την άποψη αυτή του Παύλου να αναπτύσσεται:
α. Πρώτον, όπως είδαμε, ο Παύλος δίδασκε ότι ο Χριστός ως Βασιλιάς βασιλεύει τώρα από τον θρόνο Του στον ουρανό. Αλλά ο Παύλος επίσης πίστευε ότι όταν ο Χριστός επιστρέψει, θα φέρει τη βασιλεία του Θεού σε όλη της την πληρότητα.
“Ύστερα θα έρθει το τέλος, όταν ο Χριστός, έχοντας καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη, θα παραδώσει τη βασιλεία στο Θεό και Πατέρα. Γιατί ο ίδιος ο Χριστός πρέπει να βασιλεύει ωσότου ο Θεός υποτάξει σ’ αυτόν όλους τους εχθρούς. Ο τελευταίος εχθρός που θα συντριφθεί είναι ο θάνατος” (Α’ Κορινθίους15: 24-26).
β. Δεύτερον, ο Παύλος πίστευε ότι το Άγιο Πνεύμα αποτελεί την απαρχή της συγκομιδής της σωτηρίας και την προκαταβολή της κληρονομιάς μας.
Οι όροι «απαρχή» και «προκαταβολή» δηλώνουν ότι η πλήρης αποδοχή της κληρονομιάς μας θα γίνει στο μέλλον.
“Κι όχι μόνο η κτίση. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς: Έχουμε ως αρραβώνα του νέου κόσμου το Άγιο Πνεύμα, εσωτερικά όμως στενάζουμε κι εμείς, γιατί λαχταρούμε να γίνουμε για πάντα παιδιά του Θεού και να γλιτώσει το σώμα μας από τη φθορά” (Ρωμαίους 8:23).
“Το Άγιο Πνεύμα είναι εγγύηση για την κληρονομιά μας, για το μελλοντικό λυτρωμό μας. Έτσι θα υμνείται και θα δοξάζεται το μεγαλείο του Θεού” (Εφεσίους 1:14).
γ. Τέλος, αν και η νέα δημιουργία έχει γίνει μια πνευματική πραγματικότητα στη ζωή των πιστών, προσδοκούμε ακόμα την πλήρη ανανέωση της δημιουργίας και την αιώνια βασιλεία μας πάνω στη νέα γη.
“Έχει όμως πάντοτε την ελπίδα, κι αυτή ακόμα η κτίση, πως θ’ απελευθερωθεί από την υποδούλωσή της στη φθορά, και θα μετάσχει στην ελευθερία που θ’ απολαμβάνουν τα δοξασμένα παιδιά του Θεού” (Ρωμαίους 8: 21 ).
