Θεέ της δόξας, Θεέ του φωτός,
Θεέ που ασχολείσαι με τις δυσκολίες μας,
Σε δοξάζουμε για την παρέμβασή Σου στον αμαρτωλό κόσμο μας—
Αυτό τον τόπο όπου επικρατεί βαθύ σκοτάδι,
Αυτό τον τόπο της αδικαιολόγητης απόρριψης και απιστίας.
Ήλθες κι όμως δεν ήσουν ευπρόσδεκτος.
Αλλά το σκοτάδι δεν μπορεί ποτέ να σβήσει το φως!
Σε δοξάζουμε.
Το φως του ευαγγελίου εισχώρησε μέσα στον σκοτεινιασμένο νου μας.
Και τώρα παρατηρούμε με άγια εκτίμηση την ενσάρκωσή Σου.
Πατέρα Θεέ, βλέπουμε την παρουσία Σου να επισκιάζει την επίσκεψη των μάγων για να προσκυνήσουν τον Ιησού. Βλέπουμε την παρουσία Σου με την αγγελική χορωδία, με τους χαρούμενους βοσκούς, με τους σκεπτικούς γονείς, με το όμορφο βρέφος.
Αλλά μας είναι δύσκολο να φανταστούμε την παρουσία Σου που ρίχνει τη σκιά της πάνω σε καθετί με την εμφάνιση των στρατιωτών στη Βηθλεέμ. Είναι μέσα στην τραγωδία, τον πόνο και τη θλίψη που φανταζόμαστε ότι είσαι απών.
Αυτή η στάση είναι πραγματικά εγωκεντρική, μυωπική, να νομίζουμε ότι δεν ενδιαφέρεσαι, ότι μας έχεις εγκαταλείψει.
Ο Ησαΐας το ξεκαθαρίζει: ο υποσχεμένος Σωτήρας θα
Θεραπεύσει τους τσακισμένους ψυχικά
Όλους εκείνους που πενθούν θα παρηγορήσει
Κόσμημα θα τους δώσει
αντί για στάχτη, αντί για πένθος λάδι της χαράς, γιορταστική στολή αντί γι’ απελπισία.
Αυτή είναι η υπόσχεσή Σου για μας και σήμερα.
Βοήθησέ μας να τη συλλάβουμε,
Να την κάνουμε δική μας,
Να αλλάξουμε μέσα από αυτή,
Να Σε δοξάσουμε γι’ αυτή.
Έτσι λοιπόν Σε δοξάζουμε που ότι έχεις υποσχεθεί το έχεις εκπληρώσει.
Ήρθες να απομακρύνεις από μας τις αμαρτίες μας… όσο απέχει η ανατολή από τη δύση. Κάνε το αυτό για καθεμία και καθέναν από μας τώρα.
[σιωπηλή προσευχή]
Σ’ ευχαριστούμε Πατέρα, χαριτωμένε Σωτήρα, ευλογημένε Παράκλητε.