Στην ταινία Wonder Wheel ο Woody Allen καταφέρνει να αφηγηθεί με θεατρικό τρόπο την ζωή μιας οικογένειας εστιάζοντας στο πρόσωπο της Ginny (Kate Winslet). Το κλειδί που ξεκλειδώνει το νόημά της είναι ο τροχός – the wonder wheel – που βρίσκεται στο background της ταινίας, ρίχνοντας την σκιά του στη ζωή της. Είναι ο τροχός που τους κρύβει τον ωκεανό, που κόβει τη θέα και περιορίζει τον ορίζοντα, κυριολεκτικά αλλά και συμβολικά. Κι όχι μόνο, το βράδυ ρίχνει το φως του μέσα στο φθαρμένο σπιτικό χρωματίζοντάς το μπλε και κόκκινο, ξανά και ξανά. Η Ginny είναι μία γυναίκα καταδικασμένη να ζει με τον τρόπο του τροχού, δηλαδή να επαναλαμβάνει μοιραία τα ίδια λάθη (την απιστία προς τον άνδρα της, το ποτό). Πιστεύει ότι μέσα από τον έρωτα με έναν νεότερο άνδρα θα βρει διέξοδο, θα καταφέρει να σπάσει τον φαύλο κύκλο, να ξεφύγει από τον τροχό. Η ταινία όμως τελειώνει με το γκρέμισμα της ελπίδας. Ο τροχός επιστρέφει ξανά εκεί που ξεκίνησε. Το ενδιαφέρον είναι ότι την αφελή ονειροπόληση τώρα την αντικαθιστά ο άχρωμος κυνισμός. Η ταινία κλείνει με μια συζήτηση απόλυτα κοινότοπη και ανούσια. Η ζωή συνεχίζεται…. Ποια ζωή; Ένας τροχός που πια δεν επιφυλάσσει καμία έκπληξη κανέναν θαυμασμό, καμία προσδοκία.
Σχολιάζοντας ένα μυθιστόρημα με ανάλογη κατάληξη, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης γράφει: “… Η ζωή συνεχίζεται – Σε πάμπολλες περιπτώσεις δεν υπάρχει κουβέντα πιο σκληρή από αυτή”.
