210 32 31 079 [email protected]
BLOG

Οικογένεια

Η εκκλησία είναι βαρετή: Πώς να απαντήσουμε στα παράπονα των παιδιών μας

Η εκκλησία είναι βαρετή: Πώς να απαντήσουμε στα παράπονα των παιδιών μας

Άρθρο της Christina Embree

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, μερικές φορές τα παιδιά μου πιστεύουν ότι η εκκλησία είναι βαρετή. Το μεσαίο παιδί μου σίγουρα έχει αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του μπαμπά της ακριβώς στην μέση της λατρείας στις 9.30 το πρωί. Το μεγαλύτερο παιδί μου φτιάχνει τις πιο εντυπωσιακές ζωγραφιές που έχετε δει κατά τη διάρκεια της υμνωδίας. Και το μικρότερο, έχει την συνήθεια να ακουμπάει τα πάντα: υμνολόγια, έντυπα ανακοινώσεων, μαλλιά αγνώστων… 

Τότε όμως γιατί κάνω τόση μεγάλη προσπάθεια, ώστε τα παιδιά να συμμετέχουν στην κυριακάτικη λατρεία; Προφανώς βαριούνται. Προφανώς τους αναγκάζω να κάνουν κάτι που δεν τους αρέσει και πιθανώς τους τραυματίζω για μια ζωή όσο αφορά την παρακολούθηση της λειτουργίας. Δεν θα ήταν καλύτερο γι’ αυτά να βρίσκονται κάπου αλλού, με άλλα παιδιά σε ένα διαφορετικό δωμάτιο, όπου μπορούν να περάσουν καλά, έτσι ώστε να θέλουν να έρθουν στην εκκλησία;

Από αυτές τις ερωτήσεις προκύπτουν πολλά ζητήματα. Επίσης περιέχουν πολλές πεποιθήσεις που έχουμε σχετικά με τους λόγους για τους οποίους πηγαίνουμε στην εκκλησία, πώς θα έπρεπε να μοιάζει η εκκλησία, πώς λειτουργούν τα παιδιά κλπ. Ωστόσο, θα σας πω τον δικό μου απλό λόγο που θέλω τα δικά μου παιδιά να συμμετέχουν στη λατρεία. 

=&0=&=&1=&

Είναι πραγματικά απλό. Το καθένα από τα παιδιά μου έχει ομολογήσει την πίστη του, με τον κατάλληλο τρόπο για την ηλικία και το επίπεδο κατανόησής του, λέγοντας ότι αγαπούν τον Θεό και θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Είναι μέρος της εκκλησίας. Η εκκλησία τους έχει ανάγκη. Και αυτά έχουν ανάγκη την εκκλησία. 

=&2=&

Παραδέξου πως κι εσύ το σκέφτεσαι αυτό! Ας είμαστε ειλικρινείς. Μερικές φορές δυσκολευόμαστε πολύ να συμμετέχουμε στη λατρεία και μερικές φορές μας είναι δύσκολο ακόμα και να μείνουμε ξύπνιοι. Ευχόμαστε να μπορούσαμε να ξαπλώσουμε στην αγκαλιά του μπαμπά μας και να πάρουμε έναν υπνάκο κατά τη διάρκεια του κηρύγματος. 

Όμως, οι περισσότεροι ενήλικες που γνωρίζω, ειδικά οι ενήλικες που θέλουν να ωριμάσουν στην πίστη τους και να είναι ενεργοί στην πορεία τους με τον Χριστό, δεν θα άφηναν το γεγονός ότι η εκκλησία είναι “βαρετή” να τους αποτρέψει από το να πάνε. Επειδή αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο πηγαίνουμε στην εκκλησία. Δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία για μια δόση αδρεναλίνης ή για διασκέδαση. Δεν πάμε στην εκκλησία για να νιώσουμε ενθουσιασμό ή συγκίνηση. Δεν λέω ότι αυτές οι καταπληκτικές στιγμές δεν συμβαίνουν ποτέ, αλλά δεν είναι ο λόγος για τον οποίο πηγαίνουμε.

Και αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο τα παιδιά μου πηγαίνουν στην εκκλησία. Φυσικά, προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ να τους βοηθήσω να συμμετέχουν στη λατρεία. Και συνεχίζουμε να εξερευνούμε περισσότερους τρόπους για να προσελκύσουμε τα παιδιά και τους νέους σε ενεργή συμμετοχή στη λατρεία. 

Όμως ακόμα και αν τα κάνουμε όλα τέλεια, πιθανότατα κάποιες μέρες τα παιδιά θα πουν ότι η εκκλησία είναι βαρετή. Και αυτό είναι εντάξει. Επειδή κάποιες μέρες το σχολείο είναι βαρετό, και το σπίτι είναι βαρετό, και η ζωή είναι βαρετή. 

Αν δεν βαριόμασταν ποτέ, αν συνεχώς διασκεδάζαμε και ήμασταν απασχολημένοι, τότε πως θα βρίσκαμε ποτέ τον χρόνο να “ησυχάσουμε και να γνωρίσουμε ότι Αυτός είναι ο Θεός”  (Ψαλμοί 46:10) 

Αν σε προβληματίζει η σκέψη να φέρεις τα παιδιά σου στην λατρεία, επειδή φοβάσαι ότι θα πουν πως είναι βαρετή, μην το κάνεις. Το να βαριέται κανείς δεν είναι το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο. Όμως, υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές προτάσεις για το πως μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να συμμετέχει ενεργά στη λατρεία, έτσι ώστε το να βαριέται και το να αισθάνεται ότι μένει εκτός να μην είναι απαραίτητα ταυτόσημα.

=&3=&

Τα παιδιά δεν χρειάζεται απλά να κάθονται και να υπομένουν τη λατρεία. Μπορούν να προσκληθούν να συμμετέχουν σε αυτήν την εμπειρία και, κατά την άποψή μου, αν τους βοηθήσουμε με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ανακαλύψουμε ότι κι εμείς κερδίζουμε περισσότερα από τη λατρεία.

  • Καθίστε μπροστά μπροστά έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να βλέπουν και να ακούν ευκολότερα. Βαριούνται όταν κοιτούν μόνο το πίσω μέρος των κεφαλιών των υπολοίπων. 
  • Με χαμηλή φωνή εξηγείστε μέρη της λατρείας και τις πράξεις των ποιμένων, ψιθυρίστε τους το κήρυγμα με λέξεις που μπορούν να καταλάβουν. 
  • Τραγουδήστε δυνατά τους ύμνους/τραγούδια, προσευχηθείτε και απαντήστε φωναχτά σε ερωτήσεις, τα παιδιά μαθαίνουν παρακολουθώντας εσάς. 
  • Αν πρέπει να αποχωρήσετε από την αίθουσα, νιώστε άνετα να το κάνετε. Επίσης νιώστε άνετα να έρθετε ξανά! 
  • Αφήστε τα παιδιά σας να ζωγραφίζουν και να χρωματίζουν στην εκκλησία. Πολλές φορές όταν τα χέρια τους είναι απασχολημένα το μυαλό τους αντιλαμβάνεται περισσότερα από όσο νομίζουμε. 
  • read more

    7 πράγματα που λέει ένας καλός πατέρας

    7 πράγματα που λέει ένας καλός πατέρας

    Καθώς τα παιδιά μου μεγαλώνουν, όλες αυτές οι καθημερινές αλλαγές με έκαναν να σκεφτώ για την πατρότητα και τις προκλήσεις που με περιμένουν. Στο μυαλό μου έρχονται τα διάφορα μοντέλα πατρότητας που έχω δει και θαυμάσει τα προηγούμενα χρόνια. Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνους τους πατέρες αξιοθαύμαστους; Τι τους ξεχώρισε; Τι έλεγαν στα παιδιά τους; Από τα μοντέλα αυτά έχω συγκεντρώσει επτά πράγματα που λέει ένας καλός πατέρας.

    Σε αγαπώ. Λίγα πράγματα είναι πιο σημαντικά για ένα παιδί από το να ξέρει που βρίσκεται σε σχέση με τους γονείς του. Καθώς σκέφτομαι την παιδική μου ηλικία, θυμάμαι αρκετούς φίλους που ζούσαν με την αβεβαιότητα στη σχέση με τους γονείς τους και ειδικότερα με τους πατέρες τους. Χρειαζόντουσαν να ακούσουν λόγια αγάπης και αποδοχής. Είδα όμως και άλλα παιδιά που είχαν πλήρη εμπιστοσύνη σε αυτή την αγάπη και την αποδοχή. Την διαφορά έκαναν μόνο δυο λέξεις που λέγονταν συχνά: «Σε αγαπώ». Οι άντρες μπορεί να είναι γεμάτοι περηφάνια και να αποφεύγουν αυτές τις λέξεις. Όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το κάνουν! Όσο άβολο και αν είναι, τόσο πιο επείγον είναι. Από τους μπαμπάδες που θαυμάζω, έχω μάθει πως ένας καλός πατέρας λέει «Σε αγαπώ» και το λέει συχνά!

    Έλα να το φιλήσω. Ακόμα και ως παιδί θυμάμαι πως παρατηρούσα δύο διαφορετικά είδη μπαμπάδων. Όταν τα παιδιά έπεφταν και χτυπούσαν τα γόνατα τους, υπήρχαν δύο είδη αντιδράσεων που έβλεπα. Κάποιοι μπαμπάδες σήκωναν τα παιδιά τους, τα έβαζαν όρθια και τους έλεγαν να το ξεπεράσουν. «Μια χαρά είσαι, δεν έγινε τίποτα!» Ήθελαν τα παιδιά τους να σκληραγωγηθούν. Υπήρχαν και άλλοι μπαμπάδες που σήκωναν τα παιδιά τους, τα κρατούσαν αγκαλιά, τα παρηγορούσαν κι έλεγαν «Έλα να το φιλήσω». Αυτοί οι μπαμπάδες ήθελαν τα σκληρά παιδιά τους να μαλακώσουν. Σίγουρα υπάρχουν φορές που λες στο παιδί σου να το ξεπεράσει, αλλά υπάρχουν ακόμα περισσότερες φορές που δείχνεις αγάπη και ενδιαφέρον πάνω από τα παιδικά χτυπήματα και τις γρατσουνιές αλλά και πάνω στα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν καθώς μεγαλώνουν. Από τους μπαμπάδες που θαυμάζω έμαθα την αξία του να λες «Έλα να το φιλήσω». (Προφανώς, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, το λεξιλόγιο προσαρμόζεται…)

    Έλα μαζί μου. Υπάρχουν τόσα πράγματα στη ζωή που καλύτερα δείχνονται παρά διδάσκονται. Συχνά ο καλύτερος τρόπος για να εκπαιδεύσεις ένα παιδί, είναι να το κάνεις μέρος της ζωής σου. Ένας πατέρας που θαυμάζω μου έμαθε τη διαφορά του να είμαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα παιδιά μου από το να χέρι με χέρι. Βίωσα το να είμαι χέρι με χέρι με τον πατέρα μου που συχνά με έπαιρνε στις υποχρεώσεις του ή ακόμα καλύτερα στη δουλειά του. Αυτό με βοήθησε να δω την αξία της σκληρής δουλειάς και την αξία να χτίζεις σχέσεις με πελάτες, προμηθευτές και τόσα ακόμα πράγματα. Μπόρεσα να δω πως η δουλειά ήταν μία προέκταση της υπόλοιπης ζωής του, και όχι ένα κομμάτι της ζωής που ήταν ανεξάρτητο από τα υπόλοιπα. Οι πατέρες που θαυμάζω, είναι αυτοί που λένε στα παιδιά τους «Έλα μαζί μου» και που τα προσκαλούν στην καθημερινότητα τους.

    Παρακαλώ συγχώρεσε με. Κάθε πατέρας αμαρτάνει σε καθένα από τα παιδιά του. Πιθανόν το κάνει κάθε μέρα. Δυστυχώς, η αμαρτία είναι αναπόφευκτη, όπως ο θάνατος και οι φόροι. Οι πατέρες χρειάζεται να έχουν τη συνήθεια να αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους στα παιδιά τους και να ζητούν συγχώρεση. Όμως, καθώς σκέφτομαι προς τα πίσω, έχω δει κι έχω ακούσει ελάχιστους μπαμπάδες να ζητούν συγχώρηση. Μόνο λίγους γνώρισα που αναγνωρίζουν την αμαρτία τους και ζητούν συγχώρεση γι’ αυτή. Καθώς σκέφτομαι τα δεκατέσσερα χρόνια της πατρότητάς μου, το βλέπω πολύ λίγο και σε μένα. Στην πράξη είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι στη θεωρία. Ο καλός μπαμπάς είναι αυτός που ταπεινά λέει στα παιδιά του «Παρακαλώ, συγχώρεσε με».

    Σε συγχωρώ. Όπως κάθε πατέρας αμαρτάνει σε καθένα από τα παιδιά του, έτσι κάθε παιδί αμαρτάνει στον πατέρα του. Ο πατέρας που ζητάει συγχώρεση θα πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει συγχώρεση. Κάθε πατέρας τιμωρεί το παιδί του κατά καιρούς, αλλά πολλοί πατέρες τα τιμωρούν με τον λάθος τρόπο – με το να κρατούν κακία ή αφήνοντας το παιδί να υποφέρει, χωρίς να φέρνουν τη συγχώρεση και την αποκατάσταση. Τα παιδιά μας χρειάζονται τη συγχώρεση και χρειάζονται να αισθανθούν τη χαρά της αποκατάστασης της σχέσης. Στο μυαλό μου έρχεται ένας πατέρας που ξέρω -ένας από αυτούς που θαυμάζω- που μου έμαθε πως ένας καλός πατέρας δεν λέει απλά «Είναι εντάξει», αλλά ξέρει να λέει «Σε συγχωρώ».

    Ας προσευχηθούμε. Είναι ένας πατέρας που θαυμάζω, τον οποίο έχω συναντήσει μόνο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων που έχει γράψει. Από όλα που έχει γράψει, αυτό που με κέντρισε περισσότερο είναι ο τρόπος που προσεύχεται για τα παιδιά του. Έχει ξεχωριστό χρόνο κάθε εβδομάδα για κάθε παιδί, τους κάνει βαθιές ερωτήσεις και προσεύχεται μαζί τους. Αυτό είναι μία υπέροχη συνήθεια. Και στο ρυθμό της καθημερινότητας, με όσα συμβαίνουν, δεν χάνει ευκαιρία για να τα οδηγήσει να ζητούν τη δύναμη του Θεού, τη βοήθειά Του και τη σοφία Του. Με αυτό τον τρόπο τα διδάσκει την καλύτερη και βαθύτερη μορφή εξάρτησης από την καλύτερη και μεγαλύτερη πηγή βοήθειας στον κόσμο. Έχω μάθει από αυτόν πως ο καλός πατέρας αρπάζει κάθε ευκαιρία για να πει «Ας προσευχηθούμε».

    Δεν μπορείς μόνος σου. Ζούμε σε μία εποχή που οι γονείς είναι υπερβολικοί στο να επαινούν τα παιδιά τους και να τους λένε «Μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε». Αλλά ο καλός πατέρας διαβεβαιώνει τα παιδιά του πως στο πιο σημαντικό ζήτημα δεν μπορούν. Απλά δεν μπορούν μόνα τους. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις κάθε χριστιανού πατέρα είναι να δείξει στα παιδιά του πως η συμπεριφορά είναι αντανάκλαση της καρδιάς και πως το παιδί δεν μπορεί μόνο του να αλλάξει την καρδιά του. Και εδώ το Ευαγγέλιο είναι τόσο πολύτιμο, επειδή ξεκινάει με αυτή την αδυναμία, οδηγεί άμεσα στο αίμα και τη δικαίωση του Ιησού Χριστού και μετά στην ικάνωση από το Άγιο Πνεύμα. Οι πατέρες που αγαπώ και θαυμάζω είναι αυτοί που διαβεβαιώνουν τα παιδιά τους λέγοντας «Δεν μπορείς μόνος σου» και αμέσως τα οδηγούν στο Ευαγγέλιο και στον Σωτήρα που μπορεί να το κάνει. read more

    Απαντώντας στις ερωτήσεις των παιδιών για το Πάσχα

    Απαντώντας στις ερωτήσεις των παιδιών για το Πάσχα

    Το Πάσχα είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να διδάξουν οι γονείς στα παιδιά τους για τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Είναι επίσης η εποχή που πολλοί γονείς θα προτιμούσαν οι δάσκαλοι του Κυριακού Σχολείου να είναι εκείνοι που θα διδάξουν γι αυτό, επειδή είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς τι να μοιραστεί και τι όχι. Φανταστείτε ότι εξηγείτε στο τρίχρονο παιδί σας ότι, παρόλο που ο Ιησούς ποτέ δεν ανυπάκουσε τους γονείς του και ποτέ του δεν έκανε κάτι κακό, Τον χτύπησαν και Τον έφτυσαν και μετά Τον κάρφωσαν πάνω στον σταυρό. Η υπακοή του Χριστού στον Πατέρα Του και η αγάπη Του για μας είναι αυτά που Τον οδήγησαν στον σταυρό.

    Η ομορφιά του Πάσχα σκιάζεται από το σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής. Χρησιμοποιείστε κάθε ευκαιρία με τα παιδιά σας για να τους πείτε για την ελπίδα της θαυμαστής ζωής του Χριστού καθώς και για την αγάπη και την υπακοή που έδειξε επάνω στον σταυρό. Παρακάτω θα βρείτε διάφορους τρόπους για να μοιραστείτε με τα παιδιά σας την ομορφιά του Πάσχα.

    Αποφύγετε την παγίδα της εμπορευματοποίησης του Πάσχα

    Στην οικογένειά μας, επιλέξαμε να μην αγοράσουμε πασχαλινό λαγουδάκι. Με την γυναίκα μου σκεφτήκαμε πως συστήνοντας την ύπαρξή του στα παιδιά μας, θα μείωνε το πασχαλινό μήνυμα που θέλουμε να μάθουν και να γνωρίσουν. Θέλουμε να κρατήσουμε το Πάσχα ως μια ιερή ημέρα στο σπίτι μας και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μάθουν ότι είναι κάτι ιδιαίτερο. Αν εμπλακούμε με την αντίληψη που έχει ο κόσμος για το Πάσχα, μπορεί να μπερδέψουμε τα παιδιά μας, τα οποία μπορεί να νομίζουν ότι το Πάσχα είναι πολύ πιο σημαντικά τα καλαθάκια και το βάψιμο των αβγών από την ανάσταση του Σωτήρα μας.

    Πείτε όλη την ιστορία 

    Ίσως να μην χρειαστεί να πείτε όλες τις λεπτομέρειες για τη δίκη του Ιησού, τα βασανιστήρια και τη σταύρωσή του, αλλά θα πρέπει να πείτε στα παιδιά σας τα σημαντικά σημεία της βιβλικής περικοπής. Ανάλογα με την ικανότητα των παιδιών σας να κατανοήσουν, πρέπει να προσαρμόσετε τις πληροφορίες που θα μοιραστείτε μαζί τους. Το παιδί σας πρέπει να μάθει ότι ο Ιησούς δικάστηκε άδικα, πέθανε στον σταυρό και αναστήθηκε. Αν σταματήσετε στη σταύρωση το παιδί σας θα χάσει την ένδοξη ανάσταση. Εάν αρχίσετε με την ανάσταση, το παιδί σας θα χάσει την ουσία, ότι ο Ιησούς Χριστός πλήρωσε στον σταυρό για τις αμαρτίες μας. Όλη η ιστορία του Πάσχα είναι μεταμορφωτική!

    Εστιάστε στον Χριστό

    Αυτός είναι ο ήρωας της ιστορίας. Θυμίστε στα παιδιά τη ζωή και τη διδασκαλία του. Μιλήστε για την τέλεια φύση που είχε ως Υιός Θεού. Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι ο Ιησούς ήρθε στη γη γνωρίζοντας ότι θα σταυρωθεί και θα αναστηθεί. Έδωσε τη ζωή του με σκοπό να γίνει ο Σωτήρας του Κόσμου. Πέθανε για σένα και για μένα. Εάν το παιδί σας ρωτήσει πώς μπορεί να γίνει παιδί του Θεού, αυτή είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να του δείξετε μέσα από την Αγία Γραφή πώς μπορεί να κάνει τον Ιησού Χριστό Κύριο στη ζωή του (Κατά Ιωάννην 3:16, Πράξεις 16:31).

    του Jeff Land (μετάφραση από τα αγγλικά)

    Pin It on Pinterest