210 32 31 079 info@aeee.gr
BLOG

Σκέψου Αλλιώς

Προσευχή για τη δεύτερη Κυριακή του Οκτωβρίου

Προσευχή για τη δεύτερη Κυριακή του Οκτωβρίου

Παντοδύναμε και γεμάτε αγάπη Πατέρα, που τα ελέη Σου είναι αναρίθμητα, που η χάρη Σου απροσμέτρητη, που οι σκοποί Σου μένουν ακλόνητοι, προσκυνούμε μπροστά Σου με ταπεινή αναγνώριση ότι είσαι o θείος ιδιοκτήτης, ο διοικητής των ανθρώπινων υποθέσεων κι ολόκληρου του κόσμου, και του σύμπαντος. Η απόλυτη κυριαρχία Σου πάνω σε καθετί είναι η πεποίθησή μας. 

Αλλά, Κύριε, ομολογούμε ότι συχνά αγχωνόμαστε από τη φαινομενική Σου απραξία. Αισθανόμαστε την πίεση της στιγμής, τις καταστάσεις που πρέπει να αλλάξουν τώρα, και μπαίνουμε στον πειρασμό να πάρουμε πρωτοβουλίες στα χέρια μας, αντί να περιμένουμε Εσένα. 

Βοήθησέ μας Κύριε να μην είμαστε όπως ο βασιλιάς Σαούλ που δεν περίμενε έναν λόγο δικό Σου, αλλά πήρε την κατάσταση στα χέρια του με τραγικές συνέπειες. Δίδαξέ μας να Σε περιμένουμε. Υπομονή, υπομονή, υπομονή.

Χρειάστηκαν χρόνια πριν η καρδιά της Ναομί να στραφεί στη Βηθλεέμ. Αλλά όλο αυτό το διάστημα εργαζόσουν για χάρη της. Δίδαξέ μας να Σε περιμένουμε. Υπομονή, υπομονή, υπομονή.

Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Υιό Του κι αυτή η συμπλήρωση ήρθε μετά από αιώνες θείας προετοιμασίας. Μάθε μας να περιμένουμε, Κύριε. Συγχώρησε την αμαρτία της ανυπομονησίας. 

Γιατί μας είπες μέσω του προφήτη Ησαΐα ότι ακούς και καταλαβαίνεις την υπόθεσή μας, και υπόσχεσε να δώσεις ισχύ στους κουρασμένους και τους εξαντλημένους, και προσφέρεις δύναμη στους αδύναμους. 

Για μια ακόμη φορά φέρνουμε σε Σένα τις αναπάντητες προσευχές μας και τις καταστάσεις που μοιάζουν άλυτες, εκτός κι αν ενεργήσεις! Προσπαθούμε να τα αφήσουμε όλα σε Σένα. Δίδαξέ μας υπομονή, υπομονή, υπομονή.

Είναι η φύση Σου τέτοια Θεέ, να αγαπάς ανθρώπους σε προβλήματα. Είθε όλοι όσοι ζουν με προβλήματα σήμερα να δουν το χέρι Σου να εργάζεται στις ζωές τους. Ελέησε τους τσακισμένους, συγχώρησε τους πεσμένους, ανανέωσε τους εξαντλημένους. Ας είναι η χαρά του Κυρίου η μερίδα τους!

Προσευχόμαστε ιδιαίτερα για τον μουσουλμανικό κόσμο σήμερα το πρωί. Προσευχόμαστε Εσύ να σηκώσεις το πέπλο του σκοταδιού που σκεπάζει αναρίθμητους Μουσουλμάνους. Άνοιξε τα μάτια της πίστης να δουν τη μια για πάντα επαρκή, τέλεια και πλήρη θυσία για την αμαρτία, στον θάνατο του Ιησού Χριστού στον σταυρό.

Προστάτευσε και διευκόλυνε τη μαρτυρία του ευαγγελίου στις μουσουλμανικές χώρες και απόστειλε περισσότερους εργάτες για τον θερισμό. Θυμόμαστε ότι έχεις ετοιμάσει μια μέρα όταν όλα τα βασίλεια του κόσμου θα γίνουν βασίλεια του Κυρίου μας και θα βασιλεύει για πάντα! Δοξασμένο το Όνομά Σου!

Με την ελπίδα μιας τέτοιας νίκης μπροστά μας, προσευχόμαστε με χαρά την προσευχή που δίδαξες, Κύριε Ιησού, τους μαθητές να προσεύχονται:

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·

ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ Πονηροῦ, ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. ̓Αμήν.

Προσευχή για την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου

Προσευχή για την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου

Πατέρα Θεέ, Αιώνιε, Θεέ της Ειρήνης, που ανέστησες από τους νεκρούς τον Κύριο Ιησού, τον Μεγάλο Ποιμένα των προβάτων, τον Φύλακα των ψυχών μας, ομολογούμε: άλλο καταφύγιο δεν έχουμε, η αβοήθητη ψυχή μας κρέμεται από Σένα. 

Κύριε, αισθανόμαστε σαν όλα να κρέμονται από μια κλωστή. Καταστάσεις στη ζωή μας που γνωρίζεις καλά, μοιάζουν επίφοβες. Άγχη πολλά μας καταπνίγουν. Το μέλλον, το άγνωστο, ζητήματα υγείας, οικονομικές πιέσεις, σχέσεις, πάντα κάτι φαίνεται να πηγαίνει λάθος.

Κύριε, Αγαθέ Ποιμένα, ομολογούμε ότι το άγχος μας είναι δυνατότερο από την εμπιστοσύνη μας. Μη μας αφήνεις μόνους. Υποστήριξε και παρηγόρησέ μας. Βρίσκουμε ανάπαυση στο γεγονός ότι φροντίζεις τον άστεγο, τον πένητα, τον μεμονωμένο, τη χήρα. 

Εσύ μόνο Κύριε μπορείς να μεταστρέψεις την αθλιότητά μας σε θρίαμβο. Είθε σήμερα, με τη χάρη Σου, να θριαμβεύσουμε μέσα στις δοκιμασίες μας. 

Έχουμε έρθει στον οίκο της προσευχής: εισάκουσε Κύριε την κραυγή μας. 

Έχουμε έρθει στον οίκο της δοξολογίας: ξύπνησε μέσα μας μια ευγνώμονα καρδιά.

Έχουμε έρθει στον οίκο της θείας οδηγίας: δώσε την ευλογία Σου στον Λόγο που θα κηρυχθεί. 

Είθε όσοι έχουν ώτα να ακούσουν με χαρά τη διακήρυξη της Αλήθειας Σου.

Φώτισε τους αγνώμονες, αφύπνισε τους απερίσκεπτους, διεκδίκησε τους περιφερόμενους, στήριξε τους αδύναμους, παρηγόρησε τους δοκιμαζόμενους, θεράπευσε τους τραυματισμένους. 

Προετοίμασε έναν λαό για Σένα, Κύριε.

Έχεις συγχωρήσει τις ανομίες μας,

Έχεις λυτρώσει τις ζωές μας από την καταστροφή,

Έχεις στεφανώσει όλους μας με αγαθότητα κι έλεος,

Έχεις ξεδιψάσει τις ανάγκες μας με πλούσιες ευλογίες,

Έχεις επιβλέψει πάνω μας με αγάπη πατρική και μητρική.

Ευλογούμε το άγιο όνομά Σου για πάντα. Αμήν.

7 πράγματα που λέει ένας καλός πατέρας

7 πράγματα που λέει ένας καλός πατέρας

Καθώς τα παιδιά μου μεγαλώνουν, όλες αυτές οι καθημερινές αλλαγές με έκαναν να σκεφτώ για την πατρότητα και τις προκλήσεις που με περιμένουν. Στο μυαλό μου έρχονται τα διάφορα μοντέλα πατρότητας που έχω δει και θαυμάσει τα προηγούμενα χρόνια. Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνους τους πατέρες αξιοθαύμαστους; Τι τους ξεχώρισε; Τι έλεγαν στα παιδιά τους; Από τα μοντέλα αυτά έχω συγκεντρώσει επτά πράγματα που λέει ένας καλός πατέρας.

Σε αγαπώ. Λίγα πράγματα είναι πιο σημαντικά για ένα παιδί από το να ξέρει που βρίσκεται σε σχέση με τους γονείς του. Καθώς σκέφτομαι την παιδική μου ηλικία, θυμάμαι αρκετούς φίλους που ζούσαν με την αβεβαιότητα στη σχέση με τους γονείς τους και ειδικότερα με τους πατέρες τους. Χρειαζόντουσαν να ακούσουν λόγια αγάπης και αποδοχής. Είδα όμως και άλλα παιδιά που είχαν πλήρη εμπιστοσύνη σε αυτή την αγάπη και την αποδοχή. Την διαφορά έκαναν μόνο δυο λέξεις που λέγονταν συχνά: «Σε αγαπώ». Οι άντρες μπορεί να είναι γεμάτοι περηφάνια και να αποφεύγουν αυτές τις λέξεις. Όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το κάνουν! Όσο άβολο και αν είναι, τόσο πιο επείγον είναι. Από τους μπαμπάδες που θαυμάζω, έχω μάθει πως ένας καλός πατέρας λέει «Σε αγαπώ» και το λέει συχνά!

Έλα να το φιλήσω. Ακόμα και ως παιδί θυμάμαι πως παρατηρούσα δύο διαφορετικά είδη μπαμπάδων. Όταν τα παιδιά έπεφταν και χτυπούσαν τα γόνατα τους, υπήρχαν δύο είδη αντιδράσεων που έβλεπα. Κάποιοι μπαμπάδες σήκωναν τα παιδιά τους, τα έβαζαν όρθια και τους έλεγαν να το ξεπεράσουν. «Μια χαρά είσαι, δεν έγινε τίποτα!» Ήθελαν τα παιδιά τους να σκληραγωγηθούν. Υπήρχαν και άλλοι μπαμπάδες που σήκωναν τα παιδιά τους, τα κρατούσαν αγκαλιά, τα παρηγορούσαν κι έλεγαν «Έλα να το φιλήσω». Αυτοί οι μπαμπάδες ήθελαν τα σκληρά παιδιά τους να μαλακώσουν. Σίγουρα υπάρχουν φορές που λες στο παιδί σου να το ξεπεράσει, αλλά υπάρχουν ακόμα περισσότερες φορές που δείχνεις αγάπη και ενδιαφέρον πάνω από τα παιδικά χτυπήματα και τις γρατσουνιές αλλά και πάνω στα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν καθώς μεγαλώνουν. Από τους μπαμπάδες που θαυμάζω έμαθα την αξία του να λες «Έλα να το φιλήσω». (Προφανώς, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, το λεξιλόγιο προσαρμόζεται…)

Έλα μαζί μου. Υπάρχουν τόσα πράγματα στη ζωή που καλύτερα δείχνονται παρά διδάσκονται. Συχνά ο καλύτερος τρόπος για να εκπαιδεύσεις ένα παιδί, είναι να το κάνεις μέρος της ζωής σου. Ένας πατέρας που θαυμάζω μου έμαθε τη διαφορά του να είμαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα παιδιά μου από το να χέρι με χέρι. Βίωσα το να είμαι χέρι με χέρι με τον πατέρα μου που συχνά με έπαιρνε στις υποχρεώσεις του ή ακόμα καλύτερα στη δουλειά του. Αυτό με βοήθησε να δω την αξία της σκληρής δουλειάς και την αξία να χτίζεις σχέσεις με πελάτες, προμηθευτές και τόσα ακόμα πράγματα. Μπόρεσα να δω πως η δουλειά ήταν μία προέκταση της υπόλοιπης ζωής του, και όχι ένα κομμάτι της ζωής που ήταν ανεξάρτητο από τα υπόλοιπα. Οι πατέρες που θαυμάζω, είναι αυτοί που λένε στα παιδιά τους «Έλα μαζί μου» και που τα προσκαλούν στην καθημερινότητα τους.

Παρακαλώ συγχώρεσε με. Κάθε πατέρας αμαρτάνει σε καθένα από τα παιδιά του. Πιθανόν το κάνει κάθε μέρα. Δυστυχώς, η αμαρτία είναι αναπόφευκτη, όπως ο θάνατος και οι φόροι. Οι πατέρες χρειάζεται να έχουν τη συνήθεια να αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους στα παιδιά τους και να ζητούν συγχώρεση. Όμως, καθώς σκέφτομαι προς τα πίσω, έχω δει κι έχω ακούσει ελάχιστους μπαμπάδες να ζητούν συγχώρηση. Μόνο λίγους γνώρισα που αναγνωρίζουν την αμαρτία τους και ζητούν συγχώρεση γι’ αυτή. Καθώς σκέφτομαι τα δεκατέσσερα χρόνια της πατρότητάς μου, το βλέπω πολύ λίγο και σε μένα. Στην πράξη είναι πολύ πιο δύσκολο από ότι στη θεωρία. Ο καλός μπαμπάς είναι αυτός που ταπεινά λέει στα παιδιά του «Παρακαλώ, συγχώρεσε με».

Σε συγχωρώ. Όπως κάθε πατέρας αμαρτάνει σε καθένα από τα παιδιά του, έτσι κάθε παιδί αμαρτάνει στον πατέρα του. Ο πατέρας που ζητάει συγχώρεση θα πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει συγχώρεση. Κάθε πατέρας τιμωρεί το παιδί του κατά καιρούς, αλλά πολλοί πατέρες τα τιμωρούν με τον λάθος τρόπο – με το να κρατούν κακία ή αφήνοντας το παιδί να υποφέρει, χωρίς να φέρνουν τη συγχώρεση και την αποκατάσταση. Τα παιδιά μας χρειάζονται τη συγχώρεση και χρειάζονται να αισθανθούν τη χαρά της αποκατάστασης της σχέσης. Στο μυαλό μου έρχεται ένας πατέρας που ξέρω -ένας από αυτούς που θαυμάζω- που μου έμαθε πως ένας καλός πατέρας δεν λέει απλά «Είναι εντάξει», αλλά ξέρει να λέει «Σε συγχωρώ».

Ας προσευχηθούμε. Είναι ένας πατέρας που θαυμάζω, τον οποίο έχω συναντήσει μόνο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων που έχει γράψει. Από όλα που έχει γράψει, αυτό που με κέντρισε περισσότερο είναι ο τρόπος που προσεύχεται για τα παιδιά του. Έχει ξεχωριστό χρόνο κάθε εβδομάδα για κάθε παιδί, τους κάνει βαθιές ερωτήσεις και προσεύχεται μαζί τους. Αυτό είναι μία υπέροχη συνήθεια. Και στο ρυθμό της καθημερινότητας, με όσα συμβαίνουν, δεν χάνει ευκαιρία για να τα οδηγήσει να ζητούν τη δύναμη του Θεού, τη βοήθειά Του και τη σοφία Του. Με αυτό τον τρόπο τα διδάσκει την καλύτερη και βαθύτερη μορφή εξάρτησης από την καλύτερη και μεγαλύτερη πηγή βοήθειας στον κόσμο. Έχω μάθει από αυτόν πως ο καλός πατέρας αρπάζει κάθε ευκαιρία για να πει «Ας προσευχηθούμε».

Δεν μπορείς μόνος σου. Ζούμε σε μία εποχή που οι γονείς είναι υπερβολικοί στο να επαινούν τα παιδιά τους και να τους λένε «Μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε». Αλλά ο καλός πατέρας διαβεβαιώνει τα παιδιά του πως στο πιο σημαντικό ζήτημα δεν μπορούν. Απλά δεν μπορούν μόνα τους. Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις κάθε χριστιανού πατέρα είναι να δείξει στα παιδιά του πως η συμπεριφορά είναι αντανάκλαση της καρδιάς και πως το παιδί δεν μπορεί μόνο του να αλλάξει την καρδιά του. Και εδώ το Ευαγγέλιο είναι τόσο πολύτιμο, επειδή ξεκινάει με αυτή την αδυναμία, οδηγεί άμεσα στο αίμα και τη δικαίωση του Ιησού Χριστού και μετά στην ικάνωση από το Άγιο Πνεύμα. Οι πατέρες που αγαπώ και θαυμάζω είναι αυτοί που διαβεβαιώνουν τα παιδιά τους λέγοντας «Δεν μπορείς μόνος σου» και αμέσως τα οδηγούν στο Ευαγγέλιο και στον Σωτήρα που μπορεί να το κάνει. read more

…Εν τω μεταξύ στην “καθ’ ημάς Ανατολή”

…Εν τω μεταξύ στην “καθ’ ημάς Ανατολή”

Σχόλια στον απόηχο της στέρησης της ελευθερίας του λόγου σε έναν Σέρβο ορθόδοξο καθηγητή θεολογίας

Είναι σχεδόν κοινός τόπος και εντός Ελλάδος αλλά και γενικότερα, η ενοχοποίηση του Προτεσταντισμού για την ανάδυση του ατομικισμού, φαινόμενο αποκρουστικό για τις φερόμενες κοινωνίες της πατρογονικής κοινοτιστικής συλλογικότητας της Ορθόδοξης Ανατολής. Πρόσφατα μάλιστα ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, μιλώντας ως εκπρόσωπος τύπου της Εκκλησίας της Ελλάδος για τα θέματα της πανδημίας του κορωνοϊού δήλωσε ρητά: “Η ιδιωτική προσευχή, η ιδιωτική λατρεία δεν είναι μέσα στην παράδοση την ορθόδοξη και την ελληνική παράδοση. Δεν είμαστε προτεστάντες, είμαστε ορθόδοξοι.” (η έμφαση δική μας). Ακριβώς! 

Και εδώ ερχόμαστε στην άλλη πλευρά του νομίσματος. Πριν λίγες μέρες στην γειτονική μας Σερβία η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας απαγόρευσε τον δημόσιο λόγο στον  επικ. Καθηγητή Συστηματικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου π. Vukasin Milicevic. Ο λόγος ήταν κάποια σχόλιά του σχετικά με τον χειρισμό της κρίσης από την Εκκλησία και τις αποφάσεις της. Αν κατάλαβα καλά είχε να κάνει με την γνωστή συζήτηση γύρω από την χρήση του “κουταλιού” για την μετάδοση της θείας κοινωνίας (στο τέλος του σημειώματός μας μπορεί κανείς να βρει δύο συνδέσμους με περισσότερες πληροφορίες). Στην συζήτηση που ακολούθησε εντός της Ορθόδοξης ακαδημαϊκής κοινότητας και στις εύλογες αντιδράσεις ακούγονται φράσεις όπως “ελευθερία του λόγου” ή της “συνείδησης”. Πάνω σε ποια βάση όμως μπορούν αυτές οι έννοιες να τεμηριωθούν ως αιτήματα και αξίες; Στην Δύση, ο Προτεσταντισμός σαφώς συνέβαλε στην διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την “ανάδυση του υποκειμένου”. Θυμίζω ότι η περίφημη δήλωση του Λουθήρου “εδώ στέκομαι” (ανεξάρτητα αν τελικά την είπε ή όχι) προλογίζεται από την διακήρυξη χειραφέτησης από μια ασφυκτική εκκλησιαστική εξουσία και την επίκληση της “συνείδησής του”. Η φράση ολόκληρη: “Εκτός αν βεβαιωθώ από τις Γραφές και την ορθή λογική, δεν παραδέχομαι την εξουσία των παπών και των συνόδων, επειδή στις αποφάσεις τους έχουν συγκρουσθεί η μία με την άλλη. Η συνείδησίς μου μένει αιχμαλωτισμένη από το Λόγο του Θεού. Δεν μπορώ να ανακαλέσω και δεν θα ανακαλέσω το παραμικρό, επειδή το να κάμω κάτι που εναντιώνεται στη συνείδησή μου, δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ασφαλές. Εδώ στέκομαι, αδυνατώ να κάμω διαφορετικά. Ο Θεός ας με βοηθήσει. Αμήν” (Roland H. Bainton, Εδώ Στέκομαι, μετ. Γεράσιμου Ζερβοπούλου [Αθήνα: Εκδόσεις ο Λόγος, 1959],164).

 Εντός του Προτεσταντικού κόσμου γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλη συζήτηση για την ανάγκη διόθρωσης των στρεβλώσεων που γεννά μία ακραία εφαρμογή αυτής της αρχής. Από την άλλη όμως πιστεύω ότι είναι ανάγκη – όσο κλισέ κι αν ακουστεί – η Ορθόδοξη εκκλησία να συναντήσει την νεωτερικότητα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ταπεινοφροσύνη. Δυστυχώς, ενώπιον μία Δύσης η οποία παραδέχεται αυτοκριτικά τα αδιέξοδά της πολλοί Ορθόδοξοι αντί να στοχαστούν με πνεύμα μετριοπάθειας τα δικά τους ελλείμματα και προκλήσεις φέρονται με ένα είδος αυτάρεσκου ναρκισσισμού νιώθοντας ένα είδος ανωτερότητας και μεγαλείου. Ευτυχώς υπάρχουν εξαιρέσεις. Ελπίζω η οξύτητα με την οποία θέτει αυτά τα ζητήματα η πανδημία να αποβεί γόνιμο έδαφος για νέες συνθέσεις και συναντήσεις. 

https://publicorthodoxy.org/2020/05/07/silencing-theologians-in-serbia/

https://www.wheeljournal.com/blog/2020/5/3/on-suppression-of-academic-freedom-orthodox-church-of-serbia?fbclid=IwAR1J0AaCJSi8MeS6f9vFGnIYj9Tw_5rE3Z9l4y5PMFbyxkksHAPAVRVRdmk&gploaded=true&gploaded=true&gpcheckthirdparty=true

 

“Σήμερα μαζί μου στον παράδεισο”

“Σήμερα μαζί μου στον παράδεισο”

Ο Ιησούς του απάντησε: ‘Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο'” (Λουκάς 23:43)                                                 Ο δεύτερος λόγος του Χριστού στον Σταυρο                               

“Πρόσεχε τις παρέες σου”. “Οι κακές συναστροφές φθείρουν τα χρηστά ήθη”. Αυτά επιτάσσουν οι ηθικοί κανόνες. Κι όμως ο Χριστός πέρασε την ζωή του ανάμεσα σε ανθρώπους που θα θεωρούσαμε προβληματικούς, ανυπόλυπτους. Ανθρώπους αν όχι επικίνδυνους τότε σίγουρα στα όρια της καθωσπρέπει κοινωνίας. Έτσι δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι πεθαίνει και ανάμεσα σε τέτοιους! Σύμφωνα με τους ευαγγελιστές Μάρκο και τον Ματθαίο ήταν δύο “ληστές” Ο Λουκάς τους ονομάζει “κακούργους”

Πώς μπορεί η “αγιότητα” να είναι τόσο κοντά, κυριολεκτικά ανάμεσα σε μία τόσο έκδηλη και ωμή έκφραση της κακίας και της αμαρτίας.Η εικόνα του Χριστού ανάμεσα σε δύο “κακούργους” είναι σκανδαλώδης και ανεξήγητη. Η εικόνα όμως αυτή βρίσκεται στην καρδιά του ευαγγελίου! Η εικόνα αυτή και ότι φυσικά αυτή συμβολίζει είναι το θέμα του ευαγγελίου. Αν και μας προκαλεί δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Αιώνες πριν ο προφητικός λόγος οραματίστηκε μία τέτοια συνθήκη: “Επειδή ο ίδιος τη ζωή του στο θάνατο την έδωσε και δέχτηκε να συγκαταλεχθεί με τους αμαρτωλούς” (Ησαΐας 53:12). Ο Ιησούς δεν “συγκαταλέχθηκε” με τους ευηπόληπτους, αξιοπρεπείς, αποδεκτούς, σημαντικούς, πρωτοκλασσάτους…Συγκαταλέχθηκε με τους αμαρτωλούς. Υψώθηκε “έξω από την πύλη… έξω από το στρατόπεδο” (Εβρ. 13:13). Μακριά από τις καλές γειτονιές και τις πλούσιες συνοικίες…

Ο Λουκάς μας βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα τους δύο ληστές. Και το κάνει προσκαλώντας μας ή πιο σωστά προκαλώντας μας να δούμε τους εαυτούς μας μέσα από αυτούς.  Ή ακόμη πιο σωστά να δούμε τον Εσταυρωμένο μέσα από τα μάτια τους. Ο ένας βλέπει στον σταυρό ότι και οι υπόλοιποι. Αδυναμία, απώλεια, ντροπή, εξευτελισμό. Ο Μεσσίας δεν μπορεί να έχει σχέση με αυτό. Ο άλλος βλέπει δόξα, συγχώρηση, το άνοιγμα του ουρανού προς την γη, θεία προσφορά. Και ίσως το πιο παράδοξο από όλα: βλέπει έναν βασιλιά. Είναι εντυπωσιακό αυτό που ζητά: “θυμήσου με όταν έρθεις στη βασιλεία Σου!”

Ο ένας θέλει τον Μεσσία για να γλυτώσει ώστε να επιστρέψει στη ζωή του, να συνεχίσει την πορεία του. Άρα δεν θέλει “τον” Μεσσία αλλά θέλει κάτι “από τον” Μεσσία. Ο άλλος καταλαβαίνει ότι δίπλα του υπάρχει η Πόρτα σε έναν άλλο τρόπο, σε μία άλλη ζωή, σε μια άλλη βασιλεία.  Ανοίγεται, αφήνεται, παραδίδεται προς αυτήν.

Και ο Ιησούς του λέει “Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο”

Απαντώντας στις ερωτήσεις των παιδιών για το Πάσχα

Απαντώντας στις ερωτήσεις των παιδιών για το Πάσχα

Το Πάσχα είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να διδάξουν οι γονείς στα παιδιά τους για τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Είναι επίσης η εποχή που πολλοί γονείς θα προτιμούσαν οι δάσκαλοι του Κυριακού Σχολείου να είναι εκείνοι που θα διδάξουν γι αυτό, επειδή είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς τι να μοιραστεί και τι όχι. Φανταστείτε ότι εξηγείτε στο τρίχρονο παιδί σας ότι, παρόλο που ο Ιησούς ποτέ δεν ανυπάκουσε τους γονείς του και ποτέ του δεν έκανε κάτι κακό, Τον χτύπησαν και Τον έφτυσαν και μετά Τον κάρφωσαν πάνω στον σταυρό. Η υπακοή του Χριστού στον Πατέρα Του και η αγάπη Του για μας είναι αυτά που Τον οδήγησαν στον σταυρό.

Η ομορφιά του Πάσχα σκιάζεται από το σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής. Χρησιμοποιείστε κάθε ευκαιρία με τα παιδιά σας για να τους πείτε για την ελπίδα της θαυμαστής ζωής του Χριστού καθώς και για την αγάπη και την υπακοή που έδειξε επάνω στον σταυρό. Παρακάτω θα βρείτε διάφορους τρόπους για να μοιραστείτε με τα παιδιά σας την ομορφιά του Πάσχα.

Αποφύγετε την παγίδα της εμπορευματοποίησης του Πάσχα

Στην οικογένειά μας, επιλέξαμε να μην αγοράσουμε πασχαλινό λαγουδάκι. Με την γυναίκα μου σκεφτήκαμε πως συστήνοντας την ύπαρξή του στα παιδιά μας, θα μείωνε το πασχαλινό μήνυμα που θέλουμε να μάθουν και να γνωρίσουν. Θέλουμε να κρατήσουμε το Πάσχα ως μια ιερή ημέρα στο σπίτι μας και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μάθουν ότι είναι κάτι ιδιαίτερο. Αν εμπλακούμε με την αντίληψη που έχει ο κόσμος για το Πάσχα, μπορεί να μπερδέψουμε τα παιδιά μας, τα οποία μπορεί να νομίζουν ότι το Πάσχα είναι πολύ πιο σημαντικά τα καλαθάκια και το βάψιμο των αβγών από την ανάσταση του Σωτήρα μας.

Πείτε όλη την ιστορία 

Ίσως να μην χρειαστεί να πείτε όλες τις λεπτομέρειες για τη δίκη του Ιησού, τα βασανιστήρια και τη σταύρωσή του, αλλά θα πρέπει να πείτε στα παιδιά σας τα σημαντικά σημεία της βιβλικής περικοπής. Ανάλογα με την ικανότητα των παιδιών σας να κατανοήσουν, πρέπει να προσαρμόσετε τις πληροφορίες που θα μοιραστείτε μαζί τους. Το παιδί σας πρέπει να μάθει ότι ο Ιησούς δικάστηκε άδικα, πέθανε στον σταυρό και αναστήθηκε. Αν σταματήσετε στη σταύρωση το παιδί σας θα χάσει την ένδοξη ανάσταση. Εάν αρχίσετε με την ανάσταση, το παιδί σας θα χάσει την ουσία, ότι ο Ιησούς Χριστός πλήρωσε στον σταυρό για τις αμαρτίες μας. Όλη η ιστορία του Πάσχα είναι μεταμορφωτική!

Εστιάστε στον Χριστό

Αυτός είναι ο ήρωας της ιστορίας. Θυμίστε στα παιδιά τη ζωή και τη διδασκαλία του. Μιλήστε για την τέλεια φύση που είχε ως Υιός Θεού. Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι ο Ιησούς ήρθε στη γη γνωρίζοντας ότι θα σταυρωθεί και θα αναστηθεί. Έδωσε τη ζωή του με σκοπό να γίνει ο Σωτήρας του Κόσμου. Πέθανε για σένα και για μένα. Εάν το παιδί σας ρωτήσει πώς μπορεί να γίνει παιδί του Θεού, αυτή είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να του δείξετε μέσα από την Αγία Γραφή πώς μπορεί να κάνει τον Ιησού Χριστό Κύριο στη ζωή του (Κατά Ιωάννην 3:16, Πράξεις 16:31).

του Jeff Land (μετάφραση από τα αγγλικά)

Pin It on Pinterest