Οικογένεια

Το σύντομο αυτό άρθρο απευθύνεται στα παιδιά, αλλά είναι εξίσου χρήσιμο στους γονείς! Στο πλαίσιο της διδασκαλίας της 5η εντολής, δημιουργήσαμε με το Κυριακό Σχολείο κι ένα video για τα παιδιά, με τις παρακάτω σκέψεις.

Ίσως αυτό που θα σου πω να σε σοκάρει, αλλά η μαμά και ο μπαμπάς κάνουν και αυτοί λάθη. Μπορεί να θυμώνουν, μπορεί να μην περνούν πολύ ώρα μαζί σου. Ίσως δε σε αφήνουν να κάνεις αυτό που θέλεις. Και σίγουρα λένε πράγματα που σε κάνουν ρεζίλι. Και όλα αυτά πριν καν πιούν το πρωινό τους καφεδάκι.

Πώς μπορείς να ζήσεις με τέτοιους γονείς;

1. Να θυμάσαι ότι οι γονείς σου είναι αμαρτωλοί (όπως ακριβώς κι εσύ).

Κατά πάσα πιθανότητα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να φέρονται σωστά αλλά αμαρτάνουν όπως αμαρτάνεις κι εσύ. Κανένας γονέας δεν τα ξέρει όλα, δεν καταλαβαίνει κάθε λεπτομέρεια και δεν ανταποκρίνεται πάντα τέλεια. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι οι γονείς σου αλλά μην ξεχνάς ότι είναι άνθρωποι με περιορισμένες δυνατότητες που παλεύουν με την αμαρτία και χρειάζονται τον Σωτήρα όπως ακριβώς κι εσύ. (Εδάφια για ανάγνωση: Εφεσίους 6:4, Κολοσσαείς 3:21)

2. Να πιστεύεις ότι ο Θεός σε έβαλε στην τέλεια οικογένεια.

Δηλαδή την τέλεια οικογένεια για σένα.  Αυτό δεν σημαίνει ότι η οικογένεια σου δεν έχει καμία ατέλεια. Αλλά σημαίνει ότι όταν ο Θεός σε έβαλε στην οικογένεια σου ήξερε τι έκανε. Σε αυτή την οικογένεια ταιριάζεις. Ο Θεός βάζει τα συγκεκριμένα μέλη των οικογενειών μαζί για το καλό σου. Έχεις αυτή τη μαμά και αυτόν τον μπαμπά (ακόμα και αν δεν είναι οι βιολογικοί σου γονείς) επειδή ο Θεός σου τους έδωσε. Eπειδή οι γονείς σου είναι αμαρτωλοί, θα σε απογοητεύσουν. Αλλά να είσαι σίγουρος ότι (ακόμα και αν η οικογένεια σου σε τρελαίνει τώρα) μια μέρα θα μπορέσεις να δεις το καλό σχέδιο του Θεού για την οικογένεια σου. (Εδάφια για ανάγνωση: Ρωμαίους 8:28, Γένεση 50:20)

3. Να ζητήσεις βοήθεια αν κινδυνεύεις.

Είναι μια απαίσια σκέψη αλλά κάποια παιδιά κακοποιούνται σωματικά από τους μεγάλους. Μερικές φορές ακόμα και τα μέλη της οικογένειας τους κάνουν άσχημα πράγματα που βλάπτουν τα παιδιά. Αν κινδυνεύεις ή αν έχεις πληγωθεί από κάτι τέτοιο, παρακαλώ να μιλήσεις σε έναν μεγάλο που μπορείς να εμπιστευτείς. Κάποιοι άνθρωποι στους οποίους είναι ασφαλές να μιλήσεις μπορεί να είναι ένας δάσκαλος, ένας γιατρός ή ένας ποιμένας. Ο Κύριος θα σε βοηθήσει. (Εδάφιο για ανάγνωση: Ψαλμός 27:10)

4. Άφησε τους αμαρτωλούς γονείς σου να σε οδηγήσουν στον τέλειο γονέα.

Ο μπαμπάς σου είναι ο πατέρας σου. Αλλά ο Θεός είναι Ο Πατέρας – ο απόλυτος Πατέρας. Ακόμα και πριν δημιουργήσει τον κόσμο, Αυτός ήταν Πατέρας. Το να είναι Πατέρας δεν είναι κάτι που ο Θεός κάνει αλλά αυτό που είναι. Ο Θεός ΕΙΝΑΙ Πατέρας σε ό,τι κάνει. Αυτό σημαίνει ότι όλη η ιδέα του πατέρα  (και της μητέρας) προέρχεται από το Θεό. Οπότε ας σε οδηγήσουν οι γονείς σου – ακόμα και με τα λάθη τους – στον Πατέρα που πάντα θα σε προστατεύει και θα φροντίζει για σένα. (Εδάφια για ανάγνωση: Ιωάννης 17:24, Εφεσίους 3:14-15)

μετάφραση από το “The Radical Book for Kids”

> Μπορείτε να δείτε με τα παιδιά σας το video, στο οποίο αναφέρονται οι παραπάνω σκέψεις!

Το κολοσσιαίο κάλεσμα της γονεϊκότητας αποτελείται από εκατομμύρια φαινομενικά ασήμαντα γεγονότα. Συχνά νιώθουμε σαν μια θολή στιγμή, φάση ή εποχή να ρέει στην επόμενη πριν ακόμα προλάβουμε να το καταλάβουμε. Ο σύζυγός μου και εγώ φτιάχνουμε κανόνες, θέτουμε όρια και προσπαθούμε να τα επιβάλλουμε με συνέπεια. Προσπαθούμε να θυμόμαστε ότι ο στόχος μας είναι να προσανατολίσουμε τις καρδιές των παιδιών μας ώστε να έχουν τον Χριστό στο κέντρο τους, αντί απλώς να αναζητούμε εξωτερικές αλλαγές συμπεριφοράς. Αλλά μετά περνά ο καιρός και δεν βλέπουμε κανένα απολύτως καρπό. Όταν τα παιδιά μας είναι υπάκουα, συχνά νιώθουμε ότι απλώς προσπαθούν να αποφύγουν τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς. 

Οι προσπάθειές μας κάνουν άραγε κάποια διαφορά; Όλες οι συζητήσεις από καρδιάς, η απομνημόνευση της Αγίας Γραφής και οι οικογενειακές λατρείες διεισδύουν στις καρδιές και τις ψυχές των μικρών μας ή τα κάνουμε μόνο μηχανικά; Λοιπόν, κάτι συνέβη πρόσφατα που μου θύμισε τι καλούμαι να κάνω ως μητέρα και πώς οι συνήθειες που δημιουργούμε στα σπίτια μας μπορούν, με τη χάρη του Θεού, να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις καρδιές των μικρών μας. 

Ένα από εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά 

Το να πηγαίνουμε μαζί στην εκκλησία ως οικογένεια είναι κάτι που περιμένω με ανυπομονησία κάθε Κυριακή. Αλλά μια μέρα, κατά κάποιο τρόπο ήξερα ότι θα ήταν ένα από εκείνα τα Κυριακάτικα πρωινά, τα δύσκολα. Στις λίγες ώρες που μεσολάβησαν από όταν ξυπνήσαμε μέχρι να φύγουμε για την εκκλησία, ο σύζυγος μου κι εγώ νιώθαμε σαν να είχαμε τρέξει σε μαραθώνιο. Είχαμε να φτιάξουμε πρωινό, να κάνουμε μπάνιο και να ντύσουμε τρία μικρά παιδιά, κάνοντας τον διαιτητή στις λογομαχίες τους και διορθώνοντας κακές συμπεριφορές. 

Μέχρι να καθίσουμε στη θέση μας στην εκκλησία, είχα ήδη μιλήσει έντονα στα παιδιά, τονίζοντας ότι πρέπει γρήγορα να φύγουμε απ’ το σπίτι και ήμουν απότομη με τον άντρα μου. Αν υπήρξε ποτέ κάποια Κυριακή που χρειαζόμουν πραγματικά να ακούσω τον λόγο του Θεού, ήταν εκείνη η Κυριακή, αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Τα παιδιά μου έμοιαζαν σαν να είχαν κάνει μια συμφωνία μεταξύ τους να είναι τα παιδιά με τις περισσότερες ανάγκες του πλανήτη εκείνη την ημέρα. Υπήρχαν διαλείμματα για τουαλέτα, ατελείωτα αιτήματα και η προσωπική μου αγαπημένη, η καλή παλιομοδίτικη γκρίνια. 

Σκέφτηκα «γιατί είμαι καν εδώ;» Δεν έχω ακούσει ούτε δύο συνεχόμενες προτάσεις του κηρύγματος. Τα παιδιά μου δεν ακούνε τίποτα. Αυτό δεν είναι εποικοδομητικό για κανέναν μας. Θα έπρεπε απλώς να είχα μείνει σπίτι και να παρακολουθήσω μία από τις εκπομπές στην τηλεόραση. Κοίταξα τριγύρω όλα τα άλλα παιδιά που κάθονταν στη λατρεία με τα «φωτοστέφανα» τους και αποθαρρύνθηκα. Προφανώς έκανα κάτι λάθος και απέτυχα στην ανατροφή των παιδιών μου. Έφυγα από την εκκλησία εκείνη την ημέρα νιώθοντας απίστευτα εκνευρισμένη με τα παιδιά μου και με τον εαυτό μου. 

Η δύναμη της τελετουργίας και της συνήθειας 

Ο Θεός όμως, με όλη Του την καλοσύνη, αποφάσισε να μου ανοίξει τα μάτια την επόμενη Κυριακή. Τα καταφέραμε (ζωντανοί) μέχρι να τελειώσει το κήρυγμα και ήταν η ώρα για το Δείπνο του Κυρίου. Ενώ κρατούσα το ποτήρι με το κρασί, παρατήρησα ότι η 3,5 ετών κόρη μου είχε γεμίσει το καπάκι του μπουκαλιού της με νερό και περίμενε με ανυπομονησία τη στιγμή που θα πιούμε όλοι μαζί. Ήταν το πιο χαριτωμένο πράγμα που είχα δει ποτέ. Στην ηλικία της δεν μπορούσε να καταλάβει πλήρως τι είναι η Θεία Κοινωνία, αλλά ήθελε να συμμετάσχει στο τελετουργικό που είχε δει να εκτελείται κάθε Κυριακή από τότε που γεννήθηκε. 

Εκείνη τη στιγμή μπόρεσα να συνδέσω τις τελείες. Τα παιδιά μας δεν θα καταλαβαίνουν πάντα τι κάνουμε γι’ αυτά ή μαζί με αυτά με την πρώτη, δεύτερη, τρίτη ή ίσως και με την χιλιοστή φορά που θα το κάνουμε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Υπάρχει δύναμη στην τελετουργία και στη συνήθεια. 

Διαμορφώνοντας νου και καρδιά προς δόξα Θεού 

Είναι γεγονός ότι το να πηγαίνουμε τα παιδιά μας στην εκκλησία κάθε Κυριακή για να λατρεύουν τον ζωντανό Θεό, είτε βρέχει είτε έχει ήλιο, με καλή συμπεριφορά ή κακή, διαμορφώνει την καρδιά και το μυαλό τους σχετικά με το τι είναι σημαντικό. Ίσως ακούσουμε ολόκληρο το κήρυγμα ή μόνο μερικές προτάσεις. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Θεός μας ευλογεί για την υπακοή μας σ’ Αυτόν. Τα παιδιά μας απορροφούν πράγματα, ακόμη και υποσυνείδητα, και ο Θεός μπορεί να τα χρησιμοποιήσει στη ζωή τους. 

Γράφοντας αυτά λοιπόν, θέλω απλώς να ενθαρρύνω όλους εσάς τους γονείς. Μπορεί να μην βλέπουμε τον καρπό των κόπων μας σήμερα, αλλά υπηρετούμε έναν παντοδύναμο Θεό που συχνά χρησιμοποιεί πολύ συνηθισμένα μέσα για να ολοκληρώσει το έργο Του. Συνεχίστε να είστε σταθεροί στις προσπάθειές σας να κατευθύνετε τις καρδιές και τις ζωές των παιδιών σας προς το μέρος Του. Τι καταπληκτική ευκαιρία έχουμε ως γονείς να βοηθήσουμε στη διαμόρφωση των συνηθειών των μικρών μας, ενώ είναι ακόμα κάτω από τη φροντίδα μας.

Μετάφραση από τo beautifulchristianlife.com, από το blog της Erica Chase

Γράμμα σε ένα παιδί, ημέρα Χριστουγέννων.

Πόσα αστέρια υπάρχουν στο σύμπαν; Ξέρεις;

Βασικά, κανένας δεν είναι απόλυτα σίγουρος, αλλά υπάρχουν περίπου 10 δισεκατομμύρια γαλαξίες και περίπου 100 δισεκατομμύρια αστέρια σε κάθε γαλαξία, που αυτό σημαίνει ότι μάλλον υπάρχουν 1,000,000,000,000,000,000,000 (δηλαδή ένα εξάκις εκατομμύριο).

Και αυτά είναι μόνο όσα γνωρίζουμε!

Είμαστε σαν μικροσκοπικές κουκκίδες σε ένα τεράστιο σύμπαν.  

Τη νύχτα, όταν κοιτάς ψηλά στον ουρανό και βλέπεις τα αστέρια, αισθάνεσαι ποτέ μικρός; Πολύ μικρός για να σε προσέξει ο Θεός; Ή ακόμα και για να ενδιαφερθεί για σένα;

Όταν κοιτά ο Θεός κάτω στη γη, καταφέρνει άραγε να σε δει;

Ξέρεις κάτι;

Πριν ακόμα ο Θεός φτιάξει τα αστέρια ή οτιδήποτε άλλο στο σύμπαν σε ήξερε με το όνομα σου, ήξερε ακόμα και το χρώμα των ματιών σου. 

Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός όταν σε δημιούργησε τραγουδούσε και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη χαρά του.

Λέει ακόμα ότι αν προσπαθούσες να μετρήσεις τις φορές που σε σκέφτεται θα ήταν σαν να προσπαθούσες να μετρήσεις όλους του κόκκους της άμμου στην ακρογιαλιά. 

Έχει μετρήσει, λέει, όλες τις μέρες της ζωής σου, ακούει κάθε ψίθυρο της καρδιάς σου, κρατά στα χέρια Του κάθε σου δάκρυ. Επειδή τόσο πολύ σε αγαπά. 

Θα κινούσε γη και ουρανό για να είναι δίπλα σου!

Και, μια νυχτιά, πολύ πολύ παλιά, στη Βηθλεέμ, έκανε ακριβώς αυτό.

Επειδή ο Θεός δεν κοιτά μόνο κάτω στη γη. Ήρθε κάτω στη γη. Ο ίδιος ο Θεός ήρθε. 

Πως ήρθε; Με τρομπέτες, σημαίες και μεγάλο στρατό;

Όχι.

Ήρθε αθόρυβα. Όταν δεν κοιτούσε κανείς, στη σιγαλιά της νύχτας. 

Που πήγε; Σε ανθρώπους σημαντικούς; Σε παλάτι ή μήπως σε κάστρο;

Όχι.

Ήρθε σε ένα φτωχό περιπλανώμενο ζευγάρι, σε έναν μικρό στάβλο, έξω από μια ασήμαντη πόλη. 

Σσσσ!

Βλέπεις το μικρό μωράκι που κοιμάται στην αγκαλιά της μαμάς του; Είναι ο Παντοδύναμος Θεός, Αυτός που έφτιαξε τα Αστέρια! Η Μαρία και ο Ιωσήφ τον ονόμασαν Ιησού “Εμμανουήλ” που σημαίνει “ο Θεός ήρθε να μείνει μαζί μας”.

Επειδή, φυσικά, αυτό έκανε. 

Ο Βασιλιάς του Ουρανού, ο θαυμαστός δημιουργός του Σύμπαντος, Αυτός που έφτιαξε τα αστέρια και όλους τους γαλαξίες μίκρυνε και ήρθε εδώ κάτω ως ένα μικρό μωράκι.

Γιατί άραγε; Γιατί να φύγει από το παλάτι του και τον θρόνο του, να αφήσει τον Ουρανό και να έρθει κάτω στη γη;

Για έναν και μόνο λόγο. Για να είναι μαζί σου. Επειδή τόσο πολύ σε αγαπά.